't Nijt deurgaen van de aauwudvierdaagse van 't jaar

HUIZEN - Kréëlis van (lange) Kees van Wessel Spek gaat vanaf deze maand elke laatste krant van de maand een rubriek in Huizer dialect maken voor het Nieuwsblad voor Huizen.

De rubriek heeft de naam 'n Bietjen naekaauwen over ...' gekregen. In gewoon Nederlands is dat oude koeien uit de sloot halen of over gedane zaken napraten.

Nederlands
Omdat niet iedereen het Huizer dialect zal kunnen volgen, plaatsen we op de donderdag dat de rubriek verschijnt op onze website NieuwsbladvoorHuizen.nl de tekst in het Huizers en in het Nederlands.

Huizer dialect
Vur 'n paar weken vróm las 'k in 't Nijwsblad vur Huizen dat 'r preblemen wazzen mót de órgenezasie van de aauwudvierdaagse. D'r stung dat de órgenezasie de groëste meuite had óm an vrijwilligers te kómmen dee 't verkeer 'n bietjen zouwen regelen mótten. Dee minsen neumen ze óp z'n steeds 'verkeersregelaars'. 'k Docht too nog bij m'n aigen dat 't aindjen de last wel dragen zou, naedat 't in 't nijws ëweest was, mar dat bleek later toch effen aarst te leggen as dat ik ëdocht had. D'r wurden 'n paar weken later deur de órgenezasie kónd ëdaen dat 't van jaar nijt deurging. 'k Was werkelijk waar stik beduusd too 'k 't las, wéël had dat verwuchten nij, ik nijt in alle gevallen.

D'r binnen 'n dot veréënigingen dee dezelde preblemen hemmen, minsen binnen bijkangs allemol druk an d'r aigen nij, ze wullen kwanig 'n aar effen helpen. Ouwers wullen vandaag an de dag dat d'rlui kijer overal an miedooënen, mar azze ze ëvreugen wurren óm effen 'n hangkien te helpen binnen ze vuultijs nijt thuis, zoë ónnoëzel. 'k Zou m'n aigen doëdschamen as 'k hullie was. Parte minsen hemmen vandaag an de dag kwanig last van schaamtegevøl meer, zoë snóbbig.

As kijnd hem 'k de aauwudvierdaagse alle jaren ëleupen, je wouwen 'n medallie hemmen nij. Oëtjen, dat was 'n héël wijs mins, zai al ze leven; 'twijs je loëpen verschimmelt je gat nijt', en dee kón 't weten, dee wist alles. Too we zelf kijer hadden dee dum loëpen wouwen, leupen we óm z'n aarzen 'n aauwudjen mie, 'n klaine meuite, en je sprak nog ëries are ouwers oëk. Teugesworig, we binnen nou netuurlijk 'n bietjen ouwe stakkers, loëpen we de leste aauwud 'n héël ainde mie mót de klainkijer, dee vijnden 't héël neutig azze we mieloëpen, m'n mins óp t'r muiltjies en ik óp m'n klómpen. Dat mieloëpen dooënen we in Weesp, daer wooënen de kijer.

Mót de mobelezasie in '40 was t'r gien Nijmeegse vierdaagse, en too hemmen ze in Uitert, Bussum en Amersfoort besleuten óm 'n vierdaagse in de aauwuduren te órgeniseren, zoë binnen ze begunnen. In '41 wurden de wandelmarsen, zoëas de Duisers ze neumden, verbeujen. Ze wurden verbeujen ómdat 't verschaien keren uitleup óp demónstrasies teugen de Duisers en de NSB. Nae de oorlog binnen ze d'r weer mie begunnen, in bijkangs 't héële langd. 'k Wul mar zeggen, 't is nijt gisteren begunnen, dat laeten ze toch mar zoë nijt verleuren gaen? Of mót 't zoë wezen datte de kijer hier uit 't darp uit in Blarrecóm ofzoë mieloëpen mótten? 'k Mag hopen dat 'r are jaar 'n hoëp minsen d'r aigen anmelden óm 'n hangkien te helpen, wat jou!

Kréëlis van (lange)Kees van Wessel Spek

'n Beetje napraten over het niet doorgaan van de avondvierdaagse dit jaar

Een paar weken geleden las ik in het Nieuwsblad voor Huizen dat er problemen waren met de organisatie van de avondvierdaagse. Er stond in dat de organisatie de grootste moeite had om aan vrijwilligers te komen die het verkeer een beetje zouden moeten regelen. Die mensen noemen ze in het ABN 'verkeersregelaars'. Ik dacht toen bij mezelf dat het vanzelf wel goed zou komen nadat het in het nieuws was geweest, maar dat bleek toch even anders te liggen als dat ik gedacht had. Er werd een paar weken later door de organisatie bekend gemaakt dat het dit jaar niet doorgaat. Ik was behoorlijk verbaasd toen ik dat las, wie had dat verwacht, ik niet in ieder geval.

Er zijn erg veel verenigingen met dezelfde problemen, mensen zijn bijna allemaal druk met zichzelf, ze willen nauwelijks nog een ander even uit de brand helpen. Ouders willen tegenwoordig dat hun kinderen overal aan meedoen, maar als ze gevraagd worden om een handje te helpen geven ze vaak niet thuis, zo jammer. Ik zou mezelf doodschamen als ik hun was. Sommige mensen hebben tegenwoordig nauwelijks last van schaamtegevoel meer, vreselijk.

Als kind heb ik de avondvierdaagse elk jaar gelopen, je wilde een medaille hebben hè. Oma, dat was een hele wijze vrouw, zei vaak dat je vooral in beweging moest blijven, en zij kon het weten, zij wist alles. Toen we inmiddels zelf kinderen hadden die hem wilden lopen, liepen we om de beurt een avondje mee, een kleine moeite en je sprak nog eens andere ouders ook. Tegenwoordig, we zijn inmiddels natuurlijk een beetje op leeftijd, lopen we de laatste avond een heel stuk met de kleinkinderen mee, die die vinden dat prachtig als we meelopen, mijn vrouw op haar slippers en ik op mijn klompen. Dat meelopen doen we in Weesp, daar wonen de kinderen.Tijdens de mobilisatie in 1940 was er geen Nijmeegse vierdaagse, en toen hebben ze in Utrecht, Bussum en Amersfoort besloten om een vierdaagse in de avonduren te organiseren, zo zijn ze ermee begonnen. In 1941 werden de wandelmarsen, zoals de Duitsers ze noemden, verboden. Ze werden verboden omdat ze verschillende keren uitliepen op demonstraties tegen de Duitsers en de NSB. Na de oorlog zijn ze er weer mee begonnen, in bijna het hele land. Ik wil maar aangeven dat het al een tijd bestaat, dat laten ze toch niet verloren gaan? Of moet het zo zijn dat de kinderen hier uit Huizen in Blaricum o.i.d. moeten gaan meelopen? Ik hoop dat volgend jaar een hoop mensen zich aanmelden als vrijwilliger om een handje te helpen, niet dan?