De bibliotheek had 'r 'n hoëp werk van ëmaakt.
De bibliotheek had 'r 'n hoëp werk van ëmaakt. Foto: Bob Awick
Huizer dialect

De vurberaidingen vur de Poëzieweek van 31 jannewari tot en mót 7 februari

Cultureel

HUIZEN Deze week weer de rubriek in het Huizer dialect, met daarna de vertaling in het Nederlands. Daarnaast op verzoek ook een gesproken versie om te horen hoe het in het Huizers klinkt.

D'r was 'n hoëp te dooën over poëzie de leste tijd. Hier in 't darp, ik in alle gevallen, hemmen ze d'r nijt zoëvuul mie, boeregedoo nij … De bibliotheek Huizen Laren Blarrecóm had 'r 'n hoëp werk van ëmaakt.

't Begun al, vur mijn dan teminsten, mót 't 'lesgeven' an kijer van dree VWO 3 klassen van de Schooëlen Geméënschóp de Huizermaet. Ze wouwen dee kijer kennis laeten maken mót 't Huizere dialect. Daernae wurden 'k ënooid óm dijnsdag de tweeëntwijntigste bij de bibliotheek te kómmen luisteren hoo of dee kijer d'rlui gedichies vurdreugen. Ze hadden d'r 'n wedstrijdjen van ëmaakt. De zes beste 'mós' 'k vertalen naer 't Huizere dialect, en dee kijer zouwen dat dan vurlezen in de bibliotheek in Laren óp zaeterdag twee februari. 't Zou nijt mievallen vur dee kijer azze ze dat in 't Huizers zouwen dooën mótten, as je aier wullen rapen zal je de kippen weer eerst mótten leren kakelen nij.

't Minsie van de bibliotheek had intussen oëk bedocht dat 't 'n héël getob wurren zou vur dee kijer óm 't in 't dialect vur te dragen. Óm dee reden had ze besleuten, zoë wurden 't mijn verteld teminsten, dat ik 't mar dooën mós … Nou hem 'k al ze leven graeg dat ze effen mót m'n praten, inplaest van vur- of over m'n te praten, 'k bin mans zat …

's Woensdassmiddas kreeg 'k de gedichies tooëstuurd. 't Wazzen d'r zeuven inplaest van zes, want ze veunen ze bar goeëd en hemmen d'r too nog mar éëntjen bij ëdaen. 't Vul nijt mie óm dat naer 't Huizere dialect te vertalen, mar gien overwinning zónger strijd nij. 'k Mós netuurlijk nog effen ofwachten wat of 't minsie van de bibliotheek d'r van veun, mar daer was 'k aigelijk gien bange vur …

Maandag de achtentwijntigste stuurden 't minsie van de bibliotheek 'n mailtjen; 'de vertalingen zien er goed uit', óp z'n steeds. 'k Kón 't kwanig ofwónderen da'k dat nog miemaakten. 't Het effen ëduurd vurdat ze angtwoordden, mar ze lag ziek te bedde. Ze auweseerden alweer 'n bietjen, zai ze. 'k Het 'r ëmaild dat 'k de gedichies nijt vurdragen gung, dat móggen de kijer zelf dooën, mar 'k wou ze d'r wel mie helpen.

Dónderdag de éënendartigste bin 'k effen óp de bibliotheek an ëweest en hem 'k 't minsie 'n snelcursus Huizers lezen ëgeven, too wurden 't ofwachten wat of daervan zou blijven hangen …

Zaeterdagaauwud binnen m'n mins en ik óp Laren an ëweest vur de PoëzieMarathon. Nijt alle kijer dee 'n gedichien ëmaakt hadden wazzen d'r, vier van de zeuven wazzen d'r nijt … Zoë snóbbig nij, daer binnen hullie en ik dan druk an ëweest, zunde van de tijd nij. Éën zoë'n kijnd d'r oëtjen kwam óp mijn an en zai dat ze 't gedichien van d'r klainkijnd héël kassuwéël en goeëd vertaald veun, 'k wurden d'r bijkangs blooi van, en dat óp mijn leeftijd nij … 't Minsie van de bibliotheek het de gedichies in 't dialect vurëlezen, dat gung d'r, vur 'n buitemins, héël nijt slecht of. Hierónger wat of ik persooënlijk 't mooiste gedichien veun …ëschreven deur Djamila.

'k Wul nijt as de maan in de dónkerte wezen. 'n Gewooëne sterre is genógt,

nijt ópvallen as persooën, wegvallen in de dónkerte, ónger de wal blijven in de geméënschóp.

Mar ammar as'k wakker wur, de voegels beginnen te fluiten, 't licht deur de glazen schijnt, denk 'k nae,

't blijft 'n ónmeugelijk róngkien zónger ainde waar 'k nijt uit kóm, nooit

Kréëlis van lange Kees van Wessel Spek

Napraten over de voorbereiding van de Poëzieweek van 31 januari tot en met 7 februari

Er was een hoop te doen over poëzie de laatste tijd. Hier in het dorp, ik in ieder geval, hebben ze er niet zoveel mee, agrarische afkomst hè … De bibliotheek Huizen Laren Blaricum had er een hoop werk van gemaakt. 't Begon al, voor mij dan tenminste, met het 'lesgeven' aan drie VWO3 klassen van de Scholen Gemeenschap Huizermaat. Ze wilden die kinderen kennis laten maken met het Huizer dialect. Daarna werd ik uitgenodigd om dinsdag de tweeëntwintigste bij de bibliotheek te komen luisteren hoe de kinderen hun eigen gedichten voordroegen. Ze hadden er een wedstrijdje van gemaakt. De zes beste 'moest' ik vertalen naar het Huizer dialect, en de kinderen zouden dat dan voordragen in de Larense bibliotheek op zaterdag twee februari. 't Zou niet meevallen voor die kinderen als ze dat in het Huizers zouden moeten doen, als je resultaten wil hebben zal je wel eerst moeten studeren hè.

De mevrouw van de bibliotheek had intussen ook bedacht dat het een heel geworstel voor de kinderen zou worden om het in het dialect voor te dragen. Om die reden had ze besloten, zo werd het mij in ieder geval verteld, dat ik het maar doen moest … Nu heb ik altijd graag dat mensen mét me praten, inplaats van voor-of over me te praten, ik ben wilsbekwaam …

's Woensdagssmiddags kreeg ik de gedichten toegestuurd. Het waren er zeven inplaats van zes, want ze vonden ze dermate goed dat ze er nog maar eentje bij gedaan hadden. Het viel niet echt mee om ze naar het Huizer dialect te vertalen, maar geen overwinning zonder strijd hè. Ik moest natuurlijk nog wel even afwachten wat de mevrouw van de bibliotheek ervan vond, maar daar was ik eigenlijk niet zo bang voor …

Maandag de achtentwintigste stuurde de mevrouw van de bibliotheek een mailtje; 'de vertalingen zien er goed uit', in het ABN. Ik kon er nauwelijks over uit dat ik dat nog meemaakte. 't Heeft even geduurd voordat ze antwoordde, maar ze was door ziekte aan bed gekluisterd. Ze knapte inmiddels weer aardig op, zei ze. Ik heb haar gemaild dat ik de gedichten niet ging voordragen, dat mochten de kinderen zelf doen, maar ik wilde ze daarbij wel helpen.

Donderdag de eenendertigste ben ik even naar de bibliotheek geweest en heb ik die mevrouw een snelcursus Huizers lezen gegeven, vervolgens werd het afwachten wat het resultaat daarvan was…

Zaterdagavond zijn mijn vrouw en ik naar Laren geweest voor de PoëzieMarathon. Niet alle kinderen die een gedichtje gemaakt hadden waren aanwezig, vier van de zeven waren er niet … Zo jammer hè, daar zijn zij en ik dan druk aan geweest, zonde van de tijd dus. Eén zo'n kind haar oma kwam naar mij toelopen en zei dat ze 't gedicht van haar kleinkind bijzonder mooi en goed vertaald vond, ik werd er bijna verlegen van, en dat op mijn leeftijd hè … De mevrouw van de bibliotheek heeft de gedichtjes in het dialect voorgelezen, en dat ging haar, voor een niet-Huizer, helemaal niet zo slecht af. Hieronder wat ik persoonlijk het mooiste gedicht vond … geschreven door Djamila.

Ik wil niet als de maan in de duisternis zijn. Een normale onopvallende ster is genoeg, niet opvallen als individu, wegvallen in de duisternis, onzichtbaar zijn in de samenleving.

Maar telkens als ik wakker word, de vogels beginnen te fluiten, het licht door mijn raam schijnt, denk ik na

het blijft een onmogelijke vicieuze cirkel waar ik niet uit kom, nooit.

 
 

Uit de krant