Locatiemanager Patrick Koelewijn en mevrouw Aagje Imthorn op het binnenterrein waar de Feestspelen plaatsvinden.
Locatiemanager Patrick Koelewijn en mevrouw Aagje Imthorn op het binnenterrein waar de Feestspelen plaatsvinden. Foto: Bob Awick

Woon-zorgcentrum Voor Anker viert 65-jarig jubileum

Mensen

HUIZEN - Woon-zorgcentrum Voor Anker aan het Oranje Nassauplein 100 vierde afgelopen week het 65-jarig bestaan met een feestweek.

"Eigenlijk bestaan we pas 30 augustus 65 jaar, maar in verband met de vakantie van personeel en vrijwilligers vieren we het nu al", vertelt locatiemanager Patrick Koelewijn, die leiding geeft aan de intramurale teams die in Voor Anker werken.

Oudeliedentehuis
De eerste steen van het centrum werd in 1954 gelegd door dominee Van Dop, predikant in Huizen. Het toen nog 'oudeliedentehuis' werd gebouwd op initiatief van de Hervormde Gemeente, die daarvoor de Nederlandse Hervormde Stichting voor Verzorging van ouden van dagen oprichtte.

Voor de naam van het tehuis werd via het kerkblad een wedstrijd uitgeschreven. Veel inzendingen betroffen een naam met 'avond' erin. Het bestuur van de stichting koos uiteindelijk voor de naam Voor Anker, omdat het zo mooi refereerde aan het visserijverleden van het dorp.

Identiteit
Inmiddels is het woon-zorgcentrum in handen van Amaris Zorggroep. De hervormde identiteit speelt nog wel een rol. Het centrum heeft een christelijke betrokkenheid en er zijn wekelijks kerkdiensten. Daarnaast wordt nog trouw elke week op vrijdag het kerkblad voorgelezen via de Kerkradio op Kanaal 5.

Die christelijke achtergrond is ook de reden geweest dat Aagje Imthorn zo'n 6,5 jaar geleden koos om te gaan wonen in Voor Anker. "Ik kom oorspronkelijk uit Katwijk aan Zee. Mijn man was militair in Crailo en we kregen een huis in Laren. Toen we wat anders wilden, kwamen we in Huizen te wonen", vertelt de kranige 95-jarige.

Niet meer alleen
Na haar scheiding kwam ze alleen te staan en op een gegeven moment merkte ze dat ze niet meer alleen kon wonen. "Ik merkte dat ik overal bij moest gaan zitten. Mijn hoofd is nog prima, maar mijn benen niet en ook mijn armen doen zeer als ik mezelf op moet drukken."

Lees verder in de digitale editie

Uit de krant