'Herrie an't plisiepaadje' was in 2019 de voorstelling in Huizer dialect van Toneelvereniging Ontwaakt.
'Herrie an't plisiepaadje' was in 2019 de voorstelling in Huizer dialect van Toneelvereniging Ontwaakt. Foto: TV Ontwaakt

'n Bietjen naekaauwen over 't 80 jarige Jubileum van toënéëlveréëniging Óntwaakt

Cultureel

'k Had ëlezen in 't Nijwsblad vur Huizen dat toënéëlveréëniging Óntwaakt hier uit 't darp uit de twijntigsten jannewari tachtig jaar bestung. De veréëniging is dus net vurdat de oorlog begun ópëricht, en da's al weer 'n héël poësien vróm za'k mar zeggen.

Ze spølen nog alle jaren verschaien keren, in theater De Graaf Wichman en in d'rlui aigen theater an de Bakboord. In 't vurjaar en in 't naejaar spølen ze 'gewooën' toënéël, en éën keer per jaar Huizer toënéël, daer gaen ik altijd óp an. 't Is netuurlijk kassuwéël dat 'r nog wat an 't dialect ëdaen wurdt in 't darp nij, mót 'n paar jaar is 't over mót je denken. Wéël kan d'r over tien jaar nog knap Huizers praten?

Vur de klaine kijer hemmen ze oëk alle jaren nog 'n vurstelling, mar da's oëk óp z'n steeds …zoë snóbbig aigelijk.

Persooënlijk hem 'k nijt zoëvuul mót toënéël, 'n dot minsen spølen d'rlui héële leven de héële dag toënéël, mar daer bin ik nijt zoë van. De vurstellingen in 't Huizere dialect mag ik al ze leven wel graeg zien, da's de uitzóngering za'k mar zeggen. 'k Mag hopen datte ze daer nog lang mie deurgaenen, mar dan zallen ze wel leejen hemmen mótten dee nog goeëd Huizers praten kannen … Dee minsen binnen d'r nijt zoë vuul meer, en d'r kómmen d'r gien of wainig meer bij, snóbbig mar waar. Ze hemmen mijn oëk alderies ëvreugen, mar daer begin ik vur gien doëdslaen an, 'k blijf liever 'n bietjen ónger de wal. Dus vur de minsen dee 't wél wat lijkt; gae deries langest, ze zallen mót eupen narmen óntvangen wurren schat ik zoë.

Zaeterdag de vijfentwijntigsten hemmen ze 'n feest ëgeven in d'rlui aigen theater an de Bakboord. Ze hadden 'n groëte tent buiten ëzet, mót 'n knappe kachel d'r bij. Dat was gien luxe, 't was knap haerig, zoë óm ende bij 'n graad of twee docht ik.

'k Kwam too 'k ankwam buiten metéënen 'n paar ouwe bekenden teugen en daer hem 'k m'n aigen best mie vermaakt. Dee minsen praatten mar teugen m'n an, en ja, too mós 'k nog vrómpraten oëk netuurlijk, dat vul nijt mie, vur 'n bolle man as ik. 'k Bin kwanig binnen ëweest, vuus tevuul volk óm m'n héëne, en d'r wurden ëdanst, zoë werrelds, niks vur mijn. D'r kwam nog 'n mins óp m'n an dee mót me dansen wou, 'k bin nijt belatafeld, daer begin 'k nijt an, mol nijwerwes gedoo, loëpen. Zoë'n mins weet netuurlijk héël nijt wat of ze annëhaald had as 'k 'ja' ëzaid hemmen zou. As 'k óp t'r teejen ëstaen hemmen zou mót m'n klómpen an, en dee kangs was groët, dan was Laiden in last ëweest mót je denken.

'k Zag 'n dot minsen dee 'k daer nijt verwuchtten, en 'k zag are minsen nijt dee 'k daer wel verwuchtten. Parte keren bin je stik beduusd óp zoë'n aauwud wafferen minsen je teugen 't lijf loëpen.

'k Weet nijt ovve ze van de geméënte nog langest ëweest hemmen óm ze te filisiteren of 'n blómmetjen an te brengen. Ik het ze in alle gevallen nijt ëzien, en 'k het 'r oëk niks over ëhoord. 'k Was t'r teugen tienen pas, dus 't zou mar zoë kannen datte ze al weer weg wazzen, mar 'k weet van niks.

We mótten mar hopen datte ze nog 'n hoëp stukken spølen en 't nog 'n héël poësien volhouwen, óp naer 't hóngderdjarig jubileum za'k mar zeggen.

De veertienden, vijftienden en zestienden mai kómt 'r een Jubileumvurstelling in theater De Graaf Wichman. Dat stuk heet; 'Booëntjies mót spek', en mót dat spek bedoeëlen ze mijn nijt, 't is mar effen datte jelui 't weten!

Vanof éën maert kannen d'r kaerten besteld wurren óp de Óntwaakt ticketshop. De minsen dee dat nijt wullen kannen oëk gewooën bellen naer Ellie Stap 035-5256192 of naer Ron Lemson 06-28442888, dan kómt 't oëk vur mekaar.

Kréëlis van lange Kees van Wessel Spek

'n Beetje nakauwen over 't 80-jarige jubileum van Toneelvereniging Ontwaakt

Ik had gelezen in het Nieuwsblad voor Huizen dat Toneelvereniging Ontwaakt hier uit het dorp, twintig januari 80 jaar bestond. De vereniging is dus vlak voor de oorlog opgericht, en dat is al weer een heel poosje geleden zal ik maar zeggen

Ze spelen nog elk jaar verschillende keren, in theater De Graaf Wichman en in hun eigen theater aan de Bakboord. In het voor-en najaar spelen ze 'gewoon' toneel en één keer per jaar Huizer toneel, daar ga ik altijd heen. Het is natuurlijk buitengewoon dat er nog wat aandacht aan het dialect geschonken wordt, over een klein aantal jaren is het vermoedelijk voorbij. Wie kan er over tien jaar nog fatsoenlijk Huizers praten?

Voor de kleintjes hebben ze ook elk jaar een voorstelling, maar dat is ook in het ABN… zo jammer eigenlijk.

Persoonlijk heb ik niet zoveel met toneel, veel mensen spelen hun hele leven dagelijks toneel, maar daar ben ik niet zo van. De voorstellingen in het Huizers dialect mag ik echter wel altijd graag zien, de uitzondering die de regel bevestigt zal ik maar zeggen.

Ik mag hopen dat ze daar nog lang mee doorgaan, maar dan zullen ze leden moeten hebben die nog goed Huizers kunnen praten … Die mensen zijn er niet zo veel meer, en er komen er niet of nauwelijks meer bij, jammer maar waar. Ze hebben mij ook al eens gevraagd, maar daar begin ik voor geen prijs aan, ik blijf liever op de achtergrond. Dus voor de mensen die het wél wat lijkt; ga er eens langs, ze zullen je met open armen ontvangen, schat ik zo in.

Zaterdag de vijfentwintigste hebben ze een feest gegeven in hun eigen theater aan de Bakboord. Ze hadden een grote tent buiten geplaatst, met een beste terrasverwarmer erbij. Dat was geen luxe, het was behoorlijk koud, zo'n graad of twee dacht ik.

Ik kwam bij aankomst buiten meteen een paar ouwe bekenden tegen en daar heb ik me prima mee vermaakt. Die mensen praatten maar tegen mij aan, en ja, toen moest ik vanzelfsprekend terugpraten, dat viel niet mee, voor zo'n rustig type als ik. Ik ben nauwelijks binnen geweest, veel te druk naar mijn zin, en er werd gedanst, zo werelds, niks voor mij. Er kwam nog een mevrouw op me af die met me wilde dansen, 'k ben niet gek, daar begin ik niet aan, gek modern gedoe, wegwezen. Zo'n mevrouw weet natuurlijk heel niet wat ze aangehaald zou hebben als ik ja gezegd zou hebben. Als ik haar op haar tenen gestaan zou hebben met mijn klompen aan, en dat is niet ondenkbeeldig, dan was Leiden in last geweest, vermoedelijk.

Ik zag verschillende mensen die ik daar niet verwacht had, en ik zag verschillende mensen niet die ik daar wel verwacht had. Sommige keren ben je hoogst verbaasd op zo'n avond wie je allemaal tegen het lijf loopt.

Ik weet niet of er nog mensen van de gemeente langs geweest zijn om ze te feliciteren of een bloemetje aan te brengen. Ik heb ze in ieder geval niet gezien, en ik heb er ook niets over gehoord. Tegen tien uur was ik er pas, dus het zou kunnen dat ze al weer weg waren, maar ik weet van niks.

We moeten maar hopen dat ze nog veel stukken zullen spelen en het nog een heel tijdje volhouden, op naar het honderdjarig jubileum zal ik maar zeggen.


Uit de krant