’n Bietjen naekaauwen over ‘t sparrebekken bij de Bótterwerf

‘t Gaet nijt zoë goeëd mót de centen bij de Bótterwerf, d’r wurdt kwanig ëveuren, en dan kómmen d’r oëk gien centen binnen. Ze binnen, net as ‘n dot are minsen en bedrijven, oëk ëtruffen deur de nijwe riegels dee d’r deur ‘t corona-virus ëkómmen binnen.

De stichting ‘Bótterwerf’ het zoë’n vijfentachtig vrijwilligers. De meesten zailen enkeld, en ‘n klain ploogien dooët ‘t óngerhoud. Vur ‘t knappere timmerwerk huren ze ‘n scheepstimmerman in, mar daer hemmen ze nou effen gien centen vur.

Ómdat ‘r wainig tot niks binnekómt het de geméënte ze alvast ‘n paar maanden huur kwijtëschulden, da’s vast mooi mie-ëneumen …

Ze laeten d’r aigen nou goeëd en dikkels zien in ‘t darp, ze wullen ‘vrinden’ hemmen, dat bin je al as je € 25,= betalen. Da’s vur ‘n dot minsen wel te berappen, mar nou mótten ze dat oëk nog wullen netuurlijk, nijt iederéën het wat mót bótters.

Zaeterdag de twijntigsten juni stungen ze mót ‘n bótter bij ‘t ouwe posketoor in ‘t ouwe darp, en dat leverden hóngderd nijwe ‘vrinden’ óp. Ze stungen d’r dus wel gratis, mar nijt vur niks.

Zaeterdag de zeuvenentwijntigsten wazzen ze in de anloëphaven bij de Oësterméënt. Ze laggen daerzoë mót ‘n bótter en mót de schouw dee ze oëk hemmen. De schouw is vur de jeugd, azze ze ouwer as vijftien binnen kannen ze overstappen naer de bótters.

‘t Was ‘n héël gedoo allemol vurdatte ze daer laggen, de mast en ‘t héële tuig mós van elke schuit of, aarst kónnen ze nijt ónger de brugges deur.

‘t Shantykoor het daer oëk nog ópëtreejen, dee zungen as lieuweriken. Ze wazzen mót óm ende bij acht man, en twee minsies vur de meziek óp van dee trekzakken, dat neumen ze ‘n accordion, docht ‘k. D’r zat oëk nog ‘n jooën van Rot (’n Doorn) bij, mar dee keek alléënig mar docht ‘k.

De scheepstimmerman was t’r oëk an de gang. Dee was bezig ‘n ouwe mast óp te knappen zoëdatte ze dum nog as giek gebruiken kónnen, weggooien is centen vermórselen nij.

Ze hemmen nog gien kónd ëdaen hoovuul ‘vrinden’ ze d’rbij ëkregen hemmen daerzoë, mar dat zallen we nog te horen krijgen, lijkt m’n.

De bótters wurren dus kwanig verhuurd, de Havedag gung van ‘t jaar nijt deur, de Bótterdagen binnen ópëschort - dee zallen wel gien meer kómmen van ‘t jaar - van uitstel kómt dikkels ofstel mót je denken. De Taeie Bókkesrace gaet nijt deur en Sail Amsterdam is oëk al ofgelast. D’r kómmen dus kwanig centen binnen twijs t’r ‘n dot uit gaet, dat hou je nijt zoë lang vol. De boeëjem van de kas kómt in zicht as ‘t zoë nog langer deurgaet mót je denken.

Zaeterdag de elfden juli lag de schouw van de stichting wéér in de anloëphaven bij de Oësterméënt, ze kónnen d’r gien genógt van krijgen mót je denken. De winkeliers vijnden ‘t prachtig en hullie zelf hopen nog nijwe ‘vrinden’ te krijgen netuurlijk. De vurrëge keer datte ze in de anloëphaven laggen hemmen ze óm ende bij vijftig nijwe ‘vrinden’ d’rbij ëkregen, hoorden ik uit naeje móngden. ‘k Gae d’r vanuit dat ‘t allemol wel goeëdkómmen zal …

Kréëlis van lange Kees van Wessel Spek.

Een beetje napraten over de armoe bij de Botterwerf

Het gaat niet zo goed met de financiën bij de Botterwerf, er wordt nauwelijks gevaren, en dan zijn er ook geen inkomsten. Ze zijn, net als veel andere mensen en bedrijven, getroffen door de nieuwe regels in verband met het Coronavirus.

De stichting Botterwerf heeft zo’n vijfentachtig vrijwilligers. De meesten zeilen alleen, en een klein ploegje verzorgt het onderhoud. Voor het preciezere timmerwerk huren ze een scheepstimmerman in, maar die kunnen ze zich momenteel even niet veroorloven.

Omdat de inkomsten nagenoeg nihil zijn heeft de gemeente ze alvast een paar maanden huur kwijtgescholden, dat is vast mooi meegenomen …

Ze laten zich nu goed en vaak zien in het dorp, ze willen ‘vrienden’ hebben, dat ben je al als je € 25,= betaalt. Dat is voor veel mensen wel te doen, maar die moeten dat ook nog willen natuurlijk, niet iedereen heeft wat met botters.

Zaterdag twintig juni stonden ze met een botter bij het voormalige postkantoor in het oude dorp, en dat leverde honderd nieuwe ‘vrienden’ op. Ze stonden er dus wel gratis, maar niet voor niks.

Zaterdag de zevenentwintigste waren ze in de aanloophaven bij de Oostermeent. Ze lagen daar met een botter en met de schouw die ze ook in bezit hebben. De schouw is voor de jeugd, als ze ouder dan vijftien zijn kunnen ze doorstromen naar de botters.

Het was een heel gedoe voordat ze daar lagen, de mast en het volledige tuig moest van elk schip verwijderd worden, anders konden ze niet onder de bruggen door.

Het Shantykoor heeft daar ook nog opgetreden, ze zongen als leeuweriken. Ze waren met ongeveer acht mannen, en twee vrouwen voor de muzikale begeleiding op van die trekzakken, dat noemen ze een accordion, dacht ik. Er zat ook nog een Rot (een Doorn dus) bij, maar die voerde niks uit, dacht ik.

De scheepstimmerman was daar ook aan het werk. Hij was bezig een ouwe mast zodanig op te knappen dat ie nog bruikbaar was om als giek te dienen, weggooien is immers kapitaalvernietiging hè.

Ze hebben nog niet bekend gemaakt hoeveel ‘vrienden’ zich daar aangemeld hebben, maar dat zullen we nog wel te horen krijgen lijkt me.

De botters worden dus nauwelijks verhuurd, de Havendag is van ‘t jaar niet doorgegaan, de Botterdagen zijn opgeschort - die zullen vermoedelijk niet meer doorgaan - van uitstel komt vaak afstel moet je denken. De Taeie Bókkesrace gaat niet door en Sail Amsterdam is ook al afgelast. Er zijn dus nauwelijks inkomsten terwijl de uitgaven doorgaan, dat hou je niet zo lang vol. De bodem van de kas komt vermoedelijk in zicht als het zo nog langer doorgaat.

Zaterdag elf juli lag de schouw van de stichting wéér in de aanloophaven bij de Oostermeent, ze konden er geen genoeg van krijgen moet je denken. De winkeliers vinden het geweldig en zijzelf hopen vermoedelijk nog nieuwe aanmeldingen voor ‘vrienden’ te krijgen. De vorige keer dat ze daar waren hebben ze ongeveer vijftig nieuwe ‘vrienden’ geworven, hoorde ik van goede bekenden. Ik ga ervan uit dat het allemaal wel voor elkaar komt …