Een Huizere bótter in Blarrecóm.
Een Huizere bótter in Blarrecóm.
Huizer dialect

’n Bietjen naekaauwen over ‘t uitjen óp Blarrecóm an van de Huizere bótters

Cultureel

Vanof datte ze begunnen binnen bij de bótterwerf óm nijwe vrinden te werven, hemmen ze nou óm ende bij tweehóngderdenvijftig nijwe vrinden innëschreven.

Zoë’n hóngderdenzestig minsen hemmen mieëveuren óp éën van de bótters, en zoë’n twijntig minsen hemmen d’r aigen annëmeld as vrijwilliger.

‘k Hoorden datte ze zelfs vur de tillevisie ëweest hemmen, mar dat hem ‘k nijt ëzien.

Dat ankómmende spul dat óp de schouw vaart –de Bramzijgers neumen dee d’r aigen- hemmen oëk ‘n paar nijwe anmeldingen ëhad.

Veder hemmen ze nog óm ende bij duzed euro ëhad in ‘n soortemet van haeringtónne dee as collectebus dienstdooët.

‘t Is mót de bótterwerf net zoë’n bietjen ‘t zelde as mót ‘n boer en ‘n zog, ze hemmen nooit genóg, dus gaenen ze deur mót allerlai gedoo óm centen bij mekaar te krijgen …

Van de week wazzen ze ‘s aauwus oëk nog óp ‘t water mót dree bótters mót minsen. ‘t Was vanweges ‘t bijkangs blakke weer meer dobberen as zailen, mar daer kón gien mins wat an dooën.

Ze hadden bedocht datte ze zaeterdag de vijftienden augustus óp Blarrecóm an gaen zouwen, óm te pramberen óm daer nog nijwe vrinden te krijgen. Centen stinken nijt netuurlijk, want wat mót ‘n Huizer aarst mót Blarrecómmers as vrind nij?

‘s Marrëges was ‘t knap dainzerig, en ‘t was zuiver blak weertjen. Ómdatte ze bange wazzen nijt vur ‘t dónker in Blarrecóm te wezen zónger wijnd, binnen ze d’r mar óp de motor óp an ëveuren.

Een Huizere bótter deur de sluis bij Blarrecóm héëne, wéël had dat verwuchten nij, ik nijt in alle gevallen. Too die d’r deur was veur die veder óp achteren an, tot ie gien veder meer kón. Ze hemmen daerzoë de kluiver, ‘t groëtzail en de fok ëhesen. ‘t Leek wel ‘n schilderijtjen, héël kassuwéël.

‘k Bin oëk nog effen óp ‘Blarrecóm beach’ an ëfietst, da’s gewooën ‘t strangkien in Blarrecóm, vlakbij de Stichtsebrugge. ‘Beach’ schijnt Engels vur strangd te betekeren, mol volk dee Blarrecómmers, neum de dingen gewooën zoë azze ze heten.

D’r laggen dree bótters óp de ree, en de schouw hadden ze oëk mieëneumen daer óp an. ‘t Plakgat hadden ze oëk mieësluupt daer óp an, dat zal ‘n héël gehaister ëweest hemmen óm dat ding daerzoë te krijgen. Kijer spølden d’r óp en mie, en sprungen d’r vanof ‘t water in.

D’r leup bijkangs meer volk van de Bótterwerf róngd asdatte d’r minsen óp ‘t strangd zatten, mar ze hoopten dat ‘r nog ‘n hoëp minsen kómmen zouwen azze ze de bósschóppen ëdaen hadden. Hoop dooët leven nij… De vrijwilligers prambeerden alvast loëtjies te verkoëpen an de minsen dee daer laggen, daer kój-je ‘n paar dagen in Sauerlangd - dat lait in Duislangd - mie winnen.

Ze hemmen in Blarrecóm zeuvenentwijntig nijwe vrinden d’rbij ëkregen, da’s nijt vuul, zeker nijt as je naegaenen hoo druk ovve ze d’r an ëweest binnen. Ze wullen ainde van ‘t jaar duzed vrinden hemmen, as ‘t nijt teugezit lukt ‘t ze meschien …

‘k Mót aigelijk ‘n bietjen denken an ‘n reclame vur jaren vróm óp de tillevisie, too zai ‘n mins teugen d’r man; ‘en aarst verkoëpen we toch gewooën de boët …?’

Kréëlis van lange Kees van Wessel Spek

Een beetje napraten over het uitje van de Huizer botters naar Blaricum

Vanaf dat ze begonnen zijn bij de Botterwerf om nieuwe vrienden te werven, hebben ze nu ongeveer tweehonderdvijftig nieuwe vrienden ingeschreven.

Zo’n honderdzestig mensen hebben meegevaren op een van de botters, en zo’n twintig mensen hebben zich als vrijwilliger aangemeld.

Ik heb gehoord dat ze zelfs voor de televisie zijn geweest, maar dat heb ik niet gezien.

De jeugd die op de schouw vaart – de Bramzijgers noemen die zichzelf- hebben ook een paar nieuwe aanmeldingen gekregen.

Verder hebben ze nog ongeveer duizend euro in een soort van harington die als collectebus dienstdoet ontvangen.

Het is met de Botterwerf zo ongeveer hetzelfde als met een boer en een varken, ze hebben nooit genoeg, dus continueren ze allerlei activiteiten om inkomsten te genereren.

Deze week waren ze ‘s avonds ook nog op het water met drie botters met meevaarders. Het was vanwege het nagenoeg windstille weer meer dobberen dan zeilen, maar dat was overmacht.

Ze hadden het idee opgevat om zaterdag vijftien augustus naar Blaricum toe te gaan, om daar te proberen nog nieuwe vrienden te krijgen. Geld stinkt niet natuurlijk, want wat moet een Huizer anders met Blaricummers als vriend hè.

‘s Morgens was het behoorlijk mistig, en volledig windstil. Omdat ze bang waren niet voor het donker in Blaricum aan te komen zonder wind, zijn ze er maar op de motor naartoe gevaren.

Een Huizer botter door de sluis bij Blaricum heen, wie had dat verwacht, ik niet in ieder geval. Toen hij de sluis door was is hij verder doorgevaren, tot hij niet meer verder kon. Ze hebben daar terplekke de kluiver, het grootzeil en de fok gehesen. Het leek wel een schilderijtje, zeer uitzonderlijk.

Ik ben ook nog even naar ‘Blaricum beach’ gefietst, dat is gewoon het strandje in Blaricum, vlakbij de Stichtsebrug. ‘Beach’ schijnt Engels voor strand te betekenen, raar volk die Blaricummers, noem de dingen gewoon zoals ze heten.

Er lagen drie botters op de rede, en de schouw hadden ze ook meegenomen daarnaartoe. Het werkvlot hadden ze ook daarheen gesleept, dat zal een hele klus geweest zijn om dat ding daar te krijgen. Kinderen speelden erop en ermee, en sprongen ervanaf het water in.

Er liepen bijna meer vrijwilligers van de Botterwerf dan dat er strandgasten waren, maar ze hoopten dat er nog veel mensen zouden komen als ze de boodschappen gedaan hadden. Hoop doet leven … De vrijwilligers probeerden alvast lootjes te verkopen aan de aanwezige strandgasten, daar kon je een paar dagen in Sauerland – dat ligt in Duitsland – mee winnen.

Ze hebben in Blaricum zevenentwintig nieuwe vrienden erbij gekregen, dat is weinig, zeker als je je realiseert hoeveel inspanningen ervoor zijn verricht. Ze streven naar duizend vrienden aan het einde van het jaar, als het niet tegenzit lukt het ze misschien.

Ik moet eigenlijk een beetje denken aan een jaren geleden uitgezonden reclame op de televisie waarin een vrouw tegen haar man zei; ‘en anders verkopen we toch gewoon de boot …?’

Uit de krant