Sónderklaas.
Sónderklaas. Archieffoto: Kréëlis
Huizer dialect

’n Bietjen naekaauwen over de ankómst van Sónderklaas

Cultureel

HUIZEN - ‘k Las maandag éënentwijntig october óp de site van ‘t Nijwsblad vur Huizen dat de ankómst van Sónderklaas van ‘t jaar héël aarst wezen zou as are jaren. Deur al ‘t gedoo mót ‘t corona-virus kannen d’r van ‘t jaar nijt tevuul minsen bij mekaar wezen, da’s netuurlijk héël snóbbig vur de kijer.

Gewooënlijk zienen we eerst de langdelijke ankómst óp tillevisie, da’s al ze leven ‘n héële temtasie vur iederéën. Daernae gaet Sónderklaas ‘t héële langd deur, en kómt ie oëk hier in ‘t darp.

Maandag negen november was ‘t Sónderklaasnijws óp de tillevisie weer begunnen -ze neumen dat ‘t Sónderklaasjournaal- mót vur de twijntigste keer Diewertje Blok dee kónd dee van ‘t nijws. Zaeterdag veertien november zou ‘t zoëveer wezen, om twaalf uur begun ‘t héële gedoo óp de tillevisie. ‘k Móg ‘t kijken van ‘t mins, as ik daernae mar metéënen de tail in gung, ‘t was óp ‘n zaeterdag nij …

Diewertje duiden uit dat ‘t van jaar aarst gaen zou as are jaren wat de ankómst van Sónderklaas betruf, en dat ze ‘t nijt over ‘t veld dragen kón, of wou, waar of tie ankómmen zou. Ze zai evegoeëd wel dat ze docht dat Sónderklaas in Zwalk ankómmen zou. ‘k Had werkelijk waar gien idee waar of dat lait. ‘k Het ‘t an m’n mins ëvreugen, dee weet meer as ik - da’s al gauw- mar dee wist ‘t oëk nijt. ‘k Het too de kaert d’rbij ëpakt, mar ‘k kón ‘t nijt vijnden. ‘t Zal wel net zoë’n plaesien wezen as Elders, dat hem ‘k oëk nooit ëveunden, twijs ‘k d’r toch verschaien keren naer ëzocht het. Meschien da’k ëries ‘n nijwe kaert koëpen mót.

Sónderklaas had an de burgemiester beloofd dat ie vlak vur die in ‘t darp ankómmen zou dum bellen zou waar of tie wezen mós, zoëdat de burgemiester en z’n mins dum welkóm heten kónnen. De zéëningen gieren deur je kéël nij as je dat horen. Hij schéën dee dag oëk mar éën Piet bij dum te hemmen, de are Pieten kwammen óp ‘n are menier hier óp an. D’r wazzen bótterbruine en bruine-streep-Pieten, dat kwam ómdatte ze ëhulpen hemmen bij ‘t schilderen van de bótters. Nou snap ik oëk metéënen waaróm of dee bótters ammar zoë rotten, dee Pieten binnen netuurlijk gien echte schilders, mar ze dooënen wel d’rlui best netuurlijk. De bótters helpen alle jaren Sónderklaas hier óp an, nijt alle kedootjies zallen óp de pakkiesboët kannen mót je denken.

Vroger, too Sónderklaas nog gewooën in de ouwe haven ankwam, veuren we dum nog welderies tegemeut. ‘n Dot kijer óp ‘n boët en dan de vrogere Zuierzee óp, we hemmen wat ovvëlacht óp dee menier. We gungen dan naest de boët van Sónderklaas varen en zwaeiden reddeur naer hum en z’n Pieten. Hullie mót z’n allen vrómzwaeien nij, kijer blij, en wij oëk netuurlijk.

Zoëlang Sónderklaas in ‘t langd is wooënt ie in ‘t Groëtepietenhuis, dat staet in Soestdijk. Deur ‘t corona-gedoo gaet ie van ‘t jaar oëk thuiswerken, net as ‘n dot are minsen. De Pieten brengen de kedootjies alléëning langest van ‘t jaar.

Ómdatte we gien schoorstie meer hemmen, hem ‘k m’n klómp mar bij de vurdeur ëzet, ze vijnen dum wel, hoop ik …

Kréëlis van lange Kees van Wessel Spek

‘n Beetje napraten over de aankomst van Sinterklaas

Ik las maandag eenentwintig oktober op de site van ‘t Nieuwsblad voor Huizen dat de aankomst van Sinterklaas dit jaar heel anders zou zijn dan voorgaande jaren. Vanwege alle perikelen m.b.t. het corona-virus kunnen er niet teveel mensen bij elkaar zijn, dat is natuurlijk heel jammer voor de kinderen.

Gewoonlijk zien we eerst de landelijke aankomst op televisie, dat is altijd een heel opwindende gebeurtenis voor iedereen. Daarna reist Sinterklaas het hele land door, en komt hij ook hier in Huizen.

Maandag negen november was het Sinterklaasnieuws op de televisie weer begonnen –ze noemen dat het Sinterklaasjournaal- met voor de twintigste keer Diewertje Blok als presentatrice daarvan. Zaterdag veertien november zou het zover zijn, om twaalf uur startte de televisie-uitzending van de aankomst. Ik mocht het van mijn vrouw kijken, als ik daarna maar wel meteen de teil in ging, het was op een zaterdag hè ...

Dieuwertje legde uit dat het dit jaar anders zou gaan dan voorgaande jaren wat de aankomst betrof, en dat ze het niet kon of wilde rondbazuinen waar Sinterklaas aan zou komen. Ze zei desondanks wel dat ze dacht dat Sinterklaas in Zwalk zou aankomen. Ik had totaal geen idee waar dat ligt. Ik heb het aan mijn vrouw gevraagd, die weet meer dan ik –dat is al gauw- maar zij wist het ook niet. Toen heb ik de kaart ter hand genomen, maar ik kon het niet vinden. Het zal wel net zo’n plaatsje als Elders zijn, dat heb ik ook nooit gevonden, terwijl ik er toch verschillende keren naar gezocht heb. Wellicht dat ik eens een nieuwe kaart moet aanschaffen.

Sinterklaas had de burgemeester beloofd dat hij vlak voor aankomst in Huizen hem even zou bellen waar de aankomst zou zijn, zodat hij en zijn vrouw hem zouden kunnen verwelkomen. De zenuwen gieren door je keel als je dat hoort hè. Hij scheen die dag ook maar door één Piet vergezeld te worden, de overige Pieten kwamen op andere wijze hier naartoe. Er waren botterbruine en bruine-streep-Pieten, dat kwam omdat ze hebben geholpen bij het schilderen van de botters. Nu snap ik ook meteen waarom die botters steeds last van rot hebben, die Pieten zijn natuurlijk geen echte schilders, maar ze doen natuurlijk wel hun uiterste best. De botters assisteren Sinterklaas jaarlijks hier naartoe, de pakjesboot kan vermoedelijk niet alle cadeautjes bergen.

Vroeger, toen Sinterklaas nog gewoon in de oude haven aankwam, voeren we hem nog weleens tegemoet. Een heleboel kinderen op de boot en dan de voormalige Zuiderzee op, we hebben wat afgelachen op die manier. We gingen dan naast de boot van Sinterklaas varen en zwaaiden doorlopend naar hem en zijn Pieten. Zij met z’n allen terugzwaaien hè, kinderen blij, en wij ook natuurlijk.

Zolang Sinterklaas in Nederland verblijft woont hij in het Grotepietenhuis, dat staat in Soestdijk. I.v.m. de perikelen rondom het corona-virus gaat hij dit jaar ook thuiswerken, net als veel andere mensen. De Pieten brengen de cadeautjes zelfstandig langs dit jaar.

Omdat we geen schoorsteen meer hebben, heb ik mijn klomp maar bij de voordeur gezet, ze vinden hem wel, hoop ik …

Uit de krant