Joke Kelderman (r) zit op een speciale fiets, samen met een van de bewoners.
Joke Kelderman (r) zit op een speciale fiets, samen met een van de bewoners. Foto: Bob Awick

'Mensen niet in hun isolement in een kamer laten zitten'

door Floris Hulleman

HUIZEN – "Ze hebben je nodig en ik wil er graag voor hen zijn. Deze mensen worden blij als jij blij bent.'' In de zomerserie 'Achter de Schermen bij…' neemt het HuizerNieuws een kijkje bij verschillende bevlogen ondernemers. Deze week gaan we in gesprek met Joke Kelderman. Zij is coördinator dagbesteding bij woonzorgvoorziening de Oude Pastorie waar mensen met geheugenproblemen of dementie wonen.

Het is een zonnige vrijdagmiddag als een groot deel van de bewoners van de Oude Pastorie lekker is gesetteld in de tuin die grenst aan de Oranje Weeshuisstraat en uitkijkt op de Oude Kerk. Een grote parasol is uitgeklapt om de meeste zonnestralen tegen te houden. Aan een tafel wordt gegooid met een grote, piepschuimen dobbelsteen, terwijl een groepje dames aan de andere tafel lekker keuvelt over het weer.

Muziek spreekt aan
Werknemers verzorgen wat te drinken als de kok naar buiten komt met een plankje kaas. Per soort legt hij uit welke kenmerken de kaas heeft. Het is tegen een uur of vijf en de bewoners hebben er al een actieve dag op zitten. Samen met Joke Kelderman, die verantwoordelijk is voor de invulling van de dagbesteding, hebben ze de krant gelezen en oefeningen gedaan op muziek. "Muziek spreekt de mensen heel erg aan", legt Kelderman uit.

Ruime studio
De woonvoorziening, geopend in 2014 na een grote verbouwing, bevat 25 grote studio's. Verdeeld over twee verdiepingen heeft elke bewoner een eigen ruimte. De studio's sluiten aan op wijde gangen met verschillende zithoekjes. Achterin is op de begane grond een speciale meditatiehoek gecreëerd die uitkijkt op de tuin van de woonzorgvoorziening.
Het team van de Oude Pastorie bestaat op een dag uit gemiddeld 12 man. "Er werken minimaal vier werknemers die zich bezighouden met de verzorging en drie met de dagbesteding. Dan heb je nog de koks, schoonmaak, facilitair en de administratie", legt Kelderman uit.

Krant lezen
Ze is die dag zelf om 8.00 uur begonnen. Haar dienst start in een van de huiskamers met het klaarmaken van het ontbijt. Per acht bewoners is er in het gebouw een woonkamer ingericht. "Rond 8.00 uur beginnen we met het ontbijt. Vervolgens wordt er een kopje koffie gezet en lezen we gezamenlijk de krant." Kelderman heeft van tevoren de krant al gescand. "Je probeert er iets regionaals uit te halen, iets dat mensen herkennen. Daarnaast lezen we alleen de leuke dingen." Volgens Kelderman heeft het geen toegevoegde waarde om al het leed uit de wereld te delen met de bewoners.

Betrekken
Die persoonlijke aandacht en de dagbesteding zijn volgens Kelderman belangrijke verschillen met andere zorgcentra. "De persoonlijke aandacht geeft het gevoel dat ze erbij horen, ertoe doen. Wij willen mensen niet in hun isolement in een kamer laten zitten, maar mensen erbij betrekken. Het is geen tehuis, maar een huis. We zitten aan de rand van het centrum, dus er is veel contact met de buitenwereld. Daarnaast bieden wij van 's ochtends tot in de avond aandacht en professionele dagbesteding." Dat, in combinatie met een kleine groep mensen, maakt het heel persoonlijk.

Opvallend genoeg zijn er weinig ouderen die lange dagen voor de televisie te vinden zijn. Een bewuste keuze. "Een televisie stompt af, wat voegt die toe? Doordat wij er zijn, genieten ze ook van de avonden. Het is de kunst en de uitdaging om de mensen erbij te houden", betoogt de coördinator. Alleen op zaterdagavond is er een speciale televisieavond ingericht. Dan wordt er met alle bewoners die daar zin in hebben tv-gekeken.

Voor Kelderman, die haar hele werkzame leven al in de zorg werkt, is het dan ook dankbaar werk. "Deze mensen kunnen zichzelf niet meer vertegenwoordigen. Het is voor mij de uitdaging om deze mensen te begeleiden en te zorgen voor een aangename dag. Het leven heeft nog veel te bieden aan mensen met dementie. Ik vind het elke dag weer een uitdaging, maar als ze me een knuffel geven is dat een ongelofelijke voldoening," zegt Kelderman. "Het zijn mensen die eerlijk zijn, ze zegen het ook als ze niet willen. Daar houd ik van. Ik heb de mooiste baan van de wereld", besluit Kelderman.

De bewoners genieten van een lekker kaasplankje.
Het gebouw aan de rand van het centrum van Huizen.