Pauline geeft als buurtsportcoach zwemles aan tientallen statushouders
Pauline Rebel van Rebelsport geeft in het kader van het project buurtsportcoaches zwemles aan statushouders. "Sport verbroedert", zegt ze.
HUIZEN Deze zomer hebben we een serie artikelen in het Nieuwsblad voor Huizen over de buurtsportcoaches en wat zij zoal doen. Pauline Rebel van Rebelsport geeft in het kader van het project buurtsportcoaches zwemles aan statushouders. Inmiddels hebben al tientallen van hen een a-diploma behaald. Onder hen de dames Elen Issak (22) en Tsegereda Mehrtab (27) uit Ethiopië.
De dames vluchtten uit hun vaderland, omdat zij niet in het leger wilden vechten tijdens de oorlog die er in hun land woedt. Ze kenden elkaar niet, totdat zij elkaar tegen kwamen op de vlucht. "We zijn opgegroeid op de boerderij", vertelt Elen. "Dat was hard werken. Daar hadden we geen tijd voor sport." Ze is getrouwd en haar man is nog in Soedan. Elen is bezig met een procedure voor gezinshereniging. Ook Tsegereda is getrouwd. Ze heeft twee kinderen, een zoon van 8 jaar en een dochter van 6 jaar. Haar man zit ook in Soedan en haar kinderen zijn op de boerderij bij haar ouders in Ethiopië. "Ze zijn wel veilig. Zij hoeven niet in het leger", zegt Tsegereda. Ze mist haar kinderen enorm. Ook zij wacht op gezinshereniging met haar man.
Nu ze in Nederland zijn, proberen Elen en Tsegereda er het beste van te maken. Ze spreken al redelijk Nederlands. Ze vinden het zwemmen heel erg leuk en willen het graag blijven doen. "We hopen dat we hiervoor geld krijgen van de gemeente", zegt Elen. Ze moeten rondkomen van een bijstandsuitkering en dat is krap. "Als je fysiek bezig bent, moet je de problemen die je hebt wel loslaten", zegt Pauline. Vanuit maatschappelijke betrokkenheid is zij 1,5 jaar geleden begonnen met dit project. Ze werd hiervoor benaderd door buurtsportcoach Rubin. Aanwezig bij het gesprek is ook Nathan Grootveld. Hij is vrijwilliger bij Tijd voor Meedoen en door hem en Olga Dol ging het hele balletje eigenlijk rollen. "Daar komen veel statushouders en die hadden het er over dat ze graag wilden sporten. Ik ben ook vrijwilliger bij Outvit van Rubin en bracht het bij hem onder de aandacht", vertelt Nathan. Volgens Pauline doet hij veel om de statushouders aan het sporten te krijgen en houden. "Hij heeft ze hen er steeds aan herinnerd in de groepsapp en gezegd dat ze op tijd moeten zijn", aldus Pauline. "Maar ook al zijn ze te laat, de les begint wel gewoon op tijd", zegt ze stellig. Buiten het leren van de taal is dat ook een van de dingen die de dames hebben moeten leren. Dat op tijd komen is heel Nederlands en dat hebben zij niet van huis uit meegekregen.
Pauline: "Het is ook niet zomaar een groep om les aan te geven. Sommigen hebben mensen voor hun ogen zien verdrinken. Dan moet je praten als brugman om mensen het water in te krijgen. Als je op deze manier met ze werkt en fysiek contact met ze hebt, dan voel je ook letterlijk hun angst. Dat heeft veel indruk op me gemaakt en daar wil ik ook meer mee doen. Ik wil ze hun verhaal laten vertellen, zodat mensen dat ook weten. Hierdoor heb ik er heel veel bewondering voor dat ze toch binnen 10 weken hun diploma halen."
Elen en Tsegereda hebben tijdens hun reis over het water in een rubberboot gelukkig niemand zien verdrinken. "Wel zijn er twee medereizigers overleden in de woestijn van de Sahara. Ze waren uitgedroogd. Het was er zo heet", vertelt Elen. Ook hun vlucht in de rubberboot was geen pretje. Ze beleefden er angstige momenten. "We gingen steeds scheef. Dan weer de ene kant, dan weer de andere. Zo liep er water in de boot en zaten we tot ons middel in het water." Ze hebben het wel gered en zijn nu trotse bezitter van het a-diploma. Allebei vinden bewegen gezond. Vooral Tsegereda schijnt volgens Pauline heel sportief te zijn. "Sport verbroedert", zegt Pauline. "Ik hoop dat er mensen zijn die eventueel met deze groep willen gaan zwemmen en ze helpen om zich op hun gemak te voelen. Dat zou nog een mooie aanvulling zijn op dit project."