Twee keer koninklijke onderscheiding uitgereikt bij afscheid brandweer
Samen zijn Mijndert, Bert en Miriam goed voor 85 jaar ervaring met uitrukken bij de brandweer. Afgelopen zaterdag werden ze officieel uitgezwaaid en kregen Mijndert en Bert een lintje.
HUIZEN Afscheid nemen van 85 jaar ervaring in de uitruk. Brandweer Huizen zwaaide zaterdag drie vrijwilligers uit: Mijndert Keijer na 40 jaar, Bert de Bruin na 31 jaar en Miriam Kos-Molenaar na 15 jaar. Keijer en De Bruin kregen voor hun lange inzet voor het korps beiden een koninklijke onderscheiding.
"Het hoofdstuk brandweer is afgesloten, tijd voor een nieuw hoofdstuk." Aan het woord is de 40-jarige Miriam. Ze begon met de opleiding brandwacht en werd later ook brandweerduiker, de enige vrouwelijke in Huizen, en was de laatste jaren manschap. "Mijn vader was havenmeester en ik was daar vaak te vinden. Ook de brandweer kwam er voor de duikersopleiding en de instructeurs kende ik. Op aanraden van hen ben ik bij de brandweer gaan kijken", vertelt ze.
Geboortekaartje
In een rap tempo komen uitrukken van de afgelopen jaren voorbij. "Tijdens een oefenavond moesten we een ambulance assisteren. Een net bevallen mevrouw moest naar het ziekenhuis. Later kregen we op de kazerne een geboortekaartje met een hoogwerker erop getekend. Zoiets blijft je bij. Net zoals de grote brand bij Fred Janssen. Het was enorm warm en ik heb nog nooit zo veel ijs en AA drink gehad. Ook maken ernstige ongelukken veel indruk. We kwamen ooit als eerste aan op de Randweg bij een dodelijk ongeval, nog voor de ambulance; die aanblik vergeet ik nooit meer."
Grote branden
Ook bij Mijndert komen de herinneringen bovendrijven. De 59-jarige is begonnen in de tijd waarin de kazerne nog op de Havenstraat stond en er decentraal uitgerukt werd: vanuit huis direct naar de brand. Het was ook de tijd van echt grote branden: twaalf in drie jaar tijd. "Daar ging je voor bij de brandweer", vertelt hij.
'Later kregen we een geboortekaartje met een hoogwerker erop'
Spannend
"Ik was altijd binnen bij zo'n brand. De brand bij Ireneshop in 1985 was de meeste heftige. Bij het nablussen laaide het vuur op en wij konden de uitgang niet vinden. We zijn eruit gekomen, maar het was spannend." Hij bekleedde bijna alle functies: manschap, chauffeur, duiker en bevelvoerder. "Dat laatste wilde ik eigenlijk niet. Ik wilde zelf met die straalpijp naar binnen, maar uiteindelijk is het een van mijn leukste functies geweest. Ik had een hekel aan leren, maar voor de brandweer deed ik alles."
Toekijken
Dat de brandweer een belangrijke rol inneemt in je leven herkent ook de 55-jarige Bert. Begin jaren tachtig ging hij werken bij de bedrijfsbrandweer van Lucent en later werd hij bij de gemeentelijke brandweer manschap en chauffeur. "Toen we nog decentraal uitrukten, reed ik met mijn kratje met bluspak naar een brand, maar daar stond je dan soms te wachten op de tankautospuit. Je kon niks, niet fijn."
Brandweerfotograaf
Toekijken moest hij ook jaren later toen de auto van zijn vrouw in vlammen opging. "Ik had geen dienst, maar zag de melding, keek uit het doucheraampje en zag de oranje gloed wel heel dichtbij. Ik heb de collega's gewezen op de waterwinning en verder foto's gemaakt." Bert is ook bekend als brandweerfotograaf, toch maakte hij maar weinig foto's van calamiteiten waar hij zelf was. "Je komt om te helpen en bent gefocust op je werk."
Rustigere periode
Voor de drie is nu na jaren uitrukken een rustiger periode aangebroken. Geen pieper meer aan de broekband, geen fiets meer in de gang voor de uitruk en geen oefenavond meer op vrijdag. Toch is het afscheid niet helemaal definitief. Bert gaat zich bezighouden met brandpreventievoorlichting aan kinderen en gaat als vrijwilliger diverse voertuigen naar de keuring rijden. Ook blijft hij fotograferen, zoals jubileumavonden bij de brandweer. Verder wacht gewoon zijn werk: "Jarenlang was mijn werk de boterham en de brandweer mijn beleg", lacht hij.
Sporten
Bij Miriam is de oefenavond nu opgevuld met sporten. Toch kijkt ze nog regelmatig op haar telefoon als ze een sirene hoort. Dat herkent Mijndert ook. Hij blijft betrokken als lid van de barcommissie bij de brandweervereniging en bij sirenes rent hij het huis uit. "Dan sta ik vooraan. Als ze wegrijden denk ik wel even 'tja, daar zat ik ook in', maar je moet reëel blijven. Na zo veel jaar is het mooi geweest." Miriam valt hem bij: "Ik heb een leuke tijd gehad, veel geleerd, veel gezien. Die herinneringen blijven altijd."
Schaduw
Postcoördinator Fred Kos zei tijdens de avond waarop de drie afscheid namen: "Brandweervrijwilligers staan vaak in de schaduw. Op dit soort avonden kunnen wij onze dankbaarheid en erkenning tonen voor hun tomeloze inzet. Ik hoop dat er in het algemeen meer oog komt voor de belangen van de vrijwilligers die altijd klaarstaan voor de maatschappij."