Eeuwige vraag
Het is maar een kiekje: dit meisje, op schoot
haar eerste, in breigoed verpakt. 't Is bewogen
zwart-wit. Maar hun naam erbij opent mijn ogen:
zij zijn het! 't Was oorlog en beiden zijn jood.
Geen drie jaar hierna zijn zij tweeën al dood
met nakomend zusje en vader. Bedrogen
zijn zij in verstikkende wolken vervlogen,
hoe hard ze ook riepen in uiterste nood.
De vader heeft net deze foto genomen,
nu zij voor het eerst pas hun dochtertje draagt.
Een tel duurt geluk, dit moment van ontkomen
aan noodlot dat zij al een eeuwigheid vreest.
Ze staart in haar kind ook zichzelf aan en vraagt:
zijn wij er straks eigenlijk ooit echt geweest?
De de familie Leyser wordt herdacht met een viertal stenen bij het oorlogsmonument op het Prins Bernhardplein.
