De favoriete plek van Bert Barkmeijer is bij deze boom. 'Sprookjesachtig.'
De favoriete plek van Bert Barkmeijer is bij deze boom. 'Sprookjesachtig.' Foto: Bob Awick

'Een plek waar elfjes en kabouters zouden kunnen vergaderen'

Even weg uit de hectiek en al wandelend genieten van sprookjesachtige plekken op Landgoed Larenberg. Het bos is een nog onontdekte parel in 't Gooi.

LAREN Een hele grote tuin. Zo zou je de 24 hectare bos en weides tussen Laren en Blaricum kunnen noemen. De natuur is onderdeel van het relatief onbekende Landgoed Larenberg dat tussen de Naarderstraat, (oude) Prinses Julianalaan en Leemzeulder ingeklemd ligt. Het bos biedt natuurliefhebbers een bijzondere ervaring.

Het bos herbergt een grote variatie aan loof- en naaldbomen en roofvogels zoals buizerds, uilen en reeën, maar ook de kenmerkende rododendrons en varens die horen bij een parkbos. Vanuit het hoofdhuis is door een grote weide een ononderbroken zichtlijn richting het lager gelegen Laren vastgelegd. Bert Barkmeijer, bewoner van het 'kleine' huisje op het landgoed, is een van de weinige frequente bezoekers van het bos dat aan zijn woning grenst. Niet zomaar, want hij is voorzitter van de Stichting Vrienden van Landgoed Larenberg.
Met flinke passen loopt hij over de slingerende bospaden, voor hem allemaal bekende plekken. Stille plekken vooral. Want het parkbos dat hoort bij de statige buitenplaats Larenberg is geen drukbezochte locatie. Dat heeft een reden. Om het landgoed met diverse gebouwen te onderhouden, werd in het verleden subsidie aangevraagd. De tegenprestatie was het openstellen van het bos. "Dat werd gedaan, maar er werd weinig ruchtbaarheid aan gegeven. Zelfs geboren en getogen Laarders van een jaar of zeventig, tachtig weten niet eens dat ze hier mogen komen", vertelt Barkmeijer.

Sprookje

Via de entree aan de Paviljoensweg, een onopvallend hek aan een doodlopende weg, leiden diverse paden over het landgoed. Eén pad leidt langs de favoriete plek van Barkmeijer: een enorme Amerikaanse eik. De zon schijnt door het grote bladerdak en verlicht de grote variatie begroeiing onder de indrukwekkende boom. "Het is sprookjesachtig hier, een plek waar elfjes en kabouters zouden kunnen vergaderen", omschrijft hij. Verderop is de volgende bijzondere plek te vinden: een berceau, een booggalerij van bomen. Die heet de bezoekers welkom die aan de kant van de Leemzeulder het bos binnenkomen. Op die plekken zijn sinds kort bankjes te vinden die bezoekers uitnodigen om langer van de markante plekken te genieten.
Nog meer genieten kan door Vriend van Larenberg te worden voor 15 euro per jaar. Als bedankje kunnen Vrienden deelnemen aan rondleidingen en kleinschalige activiteiten. Barkmeijer loopt door de leemzeulder, de weg die leidt naar de leemkuil in het bos, de plek waar vroeger leem gegraven werd. Het verlaagde pad zorgt ervoor dat je de enorme bomen die er staan met nog meer ontzag gaat bekijken. De leemkuil moet dit jaar het toneel worden voor een intiem klassiek concert. "Zo tussen de bomen, publiek met picknickkleedjes op de rand van de kuil. Dat moet een prachtig gezicht zijn. De bosakoestiek geeft vast een fantastisch geluid."
Er zijn meer vrienden nodig om het landgoed in ere te houden. ,,Het gewone onderhoud zoals de paden netjes houden en gevaarlijk hangende takken verwijderen, kost veel geld. Maar een paar jaar geleden is besloten het parkbos, zoals het vroeger ooit bedoeld was, helemaal terug te brengen. Dat betekent dat we meer rododendrons plaatsen, sommige bomen weghalen. Ook dat kost genoeg", vertelt Barkmeijer. Er wordt zelf een hoop gedaan. Zo worden bomen gekapt voor de verkoop. Iets voor de leemzeulder zijn tientallen nieuwe lindebomen aangeplant. "Als je het bos later nog aantrekkelijk wilt hebben moet je soms grote beslissingen nemen. Zoals het kappen van de oude lindes en herplanten van nieuwe, zodat we over veertig jaar ook kunnen genieten."
Larenberg (gebouwen en tuin) werd in 1833 door architect J.D. Zocher ontworpen. Dat deed hij in opdracht van jonkheer Backer die de percelen kocht op de Laardereng. In 1897 wisselde het landgoed van eigenaar: Anton Frederik Insinger kocht het op een veiling en nog steeds is het in eigendom van de familie Van Asch van Wijck-Insinger. Het hoofdgebouw is verhuurd aan een zorgstichting en niet toegankelijk. Kijk op www.vriendenlarenberg.nl.

De berceau is een bijzondere plek in het bos.