Buurtsportcoach Ivo wil voetbalgoud halen op World Transplant Games
Ivo kreeg negen jaar geleden na lang tobben en dialyseren de nier van zijn broer Danny. Voor hem wil hij nu goud halen bij het voetballen tijdens de World Transplant Games.
HUIZEN Buurtsportcoach Ivo Hougardy (37) van Montris Kinderopvang doet van 17 tot en met 26 augustus mee aan de World Tranpslant Games in Newcastle. Hij wil bij het onderdeel voetbal goud winnen voor zijn broer. "Ik kreeg uiteindelijk zijn nier getransplanteerd, nadat een eerdere transplantatie was mislukt", legt hij gedreven uit.
Ivo was 8 jaar oud toen hij bij het plassen bloed ontdekte in zijn urine en zijn moeder waarschuwde. "Ik ging de mallemolen in en van alles werd onderzocht. Ze ontdekten dat ik de Ziekte van Berger had, een nieraandoening waarbij je nieren langzaam achteruitgaan. Ik begon met een dieet zonder zout en kon eigenlijk lang een normaal leven leidde", vertelt hij.
Hij sportte veel, zeven dagen in de week voetbalde hij. "Ik speelde op het hoogste amateurniveau en droomde van een carrière als profvoetballer. Op mijn 19e werd ik echter heel ziek. Ik was moe, kreeg na een half uur voetballen al kramp en allerlei kwaaltjes. Op mijn 21e zei de dokter dat het tijd was om te gaan dialyseren. Dat betekende dat ik een heel ander leven kreeg."
Machine
Normaliter zorgt de nier ervoor dat allerlei afvalstoffen het lichaam verlaten in je urine. Als de nieren dat niet meer kunnen, moet dat op een andere manier gebeuren. Dat heet dan dialyseren. In het geval van Ivo betekende dit dat hij een katheter kreeg en elke dag 10 uur aan het dialyseapparaat moest liggen. "Gelukkig kon dat thuis. Elke avond sloot ik de machine aan en werd gespoeld. Dat duurde 2 uur per spoelbeurt, dus vijf keer per nacht."
Voetballen zat er niet meer in. "Dat is een contactsport en niet handig met een katheter. Dus ging ik tennissen. Ik kon ook wel uitgaan. Dan kwam ik om 5 uur 's morgens thuis, ging aan de dialyse en kon dan pas om 15.00 uur mijn bed uit om er vervolgens weer om 22.00 uur in te liggen om weer te dialyseren en om 8.00 uur op te kunnen voor een gewone dag."
'Elke avond sloot ik de machine aan en werd gespoeld'
Donornier
Na 4,5 jaar kreeg Ivo een donornier. "Helaas zat er een bloedprop in de ader die aangesloten moest worden en stierf de nier af. Daarom moest ik toch weer gaan dialyseren. Ik heb nog twee jaar doorgesukkeld. Door het katheter in mijn buikvlies kreeg ik vaak ontstekingen. Ook de spoelvloeistof tastte mijn lichaam aan. Ik was altijd een stoere man, kon prima met mijn ziekte omgaan, maar toen ging het lichtje uit en kon ik alleen maar huilen."
Op dat moment zei zijn broer Danny dat het genoeg geweest was en dat Ivo een nier van hem zou krijgen. "Ik vond het toen niet moeilijk om dat te accepteren. Ik wist dat het niet anders meer kon. Ik heb het lang af kunnen houden, want redde het met dialyseren en probeerde een gewoon leven te leidden. Als ik terug kijk, zou ik nu iedereen adviseren om meteen rond te vragen bij familie. Mijn lijf heeft zoveel klappen te verwerken gehad."
World Transplant Games
Na de transplantatie zag hij weer de posters die hij vaak in het ziekenhuis had zien hangen over de World Transplant Games. "Sport triggerde mij nog steeds en het deed me denken aan de Olympische Spelen. Om deel te kunnen nemen, moet je lid worden van de Stichting Sport en Transplantatie. Zij verzorgen alles wat betreft de World Transplant Games. Je moet aan een aantal eisen voldoen, zoals van de dokter mee mogen doen. Ook moet je regelmatig komen op de maandelijkse trainingen. In 2013 heb ik voor het eerst meegedaan. Toen was er nog geen voetbal, dus deed ik mee aan tennis. Zowel bij de single, dubbel als de mix dubbel werd ik vierde. Geen medaille dus."
De World Transplant Games worden elke twee jaar gehouden. In 2015 kreeg hij zijn dochter en in 2017 was hij niet in staat om voldoende te trainen. "Nu is het voor het eerst mogelijk om mee te doen met voetbal. Daarvoor zijn wel de regels aangepast. Zo spelen we 6 tegen 6 op een veel kleiner veld. Ook mag je geen hoge ballen spelen en een sliding betekent een rode kaart. Het moet veilig blijven voor mensen met diverse getransplanteerde organen. We mogen ook onbeperkt wisselen, omdat het uithoudingsvermogen minder kan zijn."
Goud
Ivo zette alles opzij om dit jaar weer mee te mogen doen en dat is gelukt. "Ik wil graag goud winnen voor mijn broer. Ik schat de kans best hoog in als ik naar ons team kijk. We spelen technisch goed. We hebben hier tegen jongens van onder 16 en onder 19 jaar gespeeld. Dat legden we af op uithoudingsvermogen, maar we combineren goed. Pas op de World Transplant Games spelen we tegen gelijken en zullen we zien wat het waard is."
Mocht een medaille bij voetbal er niet in zitten, dan maakt Ivo ook nog kans bij het tennissen. "Ik speel met een andere dubbelpartner. Hij heeft de vorige keer goud gewonnen." Als je hem diep in zijn hart kijkt, is het echter wel die gouden medaille voor het voetbal die hij wil winnen. "Sinds mijn transplantatie merkte ik dat ik andere prioriteiten heb. Winnen is niet meer zo belangrijk voor me, maar nu ik hier mee bezig ben, merk ik weer dat die gretigheid naar boven komt. Ik ga er voor en hoop dat mensen die dit lezen, begrijpen waarom ze donor zouden moeten worden."