De presentasie van de canon van 't darp
't Zal zoë'n bietjen half september ëweest hemmen da'k ënooid wier óm bij de presentasie van de canon van 't darp te wezen. De presentasie zou bij de 'Haven van Huizen' wezen, mooi dichtbij, kaj-je mót 'n gerust hart 'n slukkien nemen nij …
'k Had 'r al zoëvuul over ëhoord, da'k stik benijwd was wafferen book of 't ëwurren was.
Dien van 't Emmetjieshout (de Huizere naam vur Ineke van Herwerden) het 'r 'n stichting vur ópëricht, en verschaien minsen bij mekaar ëbrocht. Dat mins het vaker mót dat bijltjen ëhukken, dee kaj-je wel wegsturen vur 'n bósschóp. Sarah Remmerts de Vries het 't ëschreven, dat zal wel gien Huizer wezen, aarst ha'k t'r wel ëkend. Ze schijnt in Naerden te wooënen, kan 't mins meschien oëk niks an dooën. D'r schijnt oëk nog 'n juniorversie te kómmen, mar daer weet 'k 't fijne nog nijt van.
Vier october, de dag van de presentasie
'k Had m'n aigen goeëd ëscheuren en m'n sóndasse pak annëtrukken, mót m'n schoeënen mót zullëvere gepsen d'r óp, d'r bij an. D'r zat 'n dot volk dee d'r allemol óp de éëne of de are menier wat mie van dooën hadden, de minsen dee d'r an mie-ëwerkt hadden, en de groëtere sponsers. 't Was 'n bóngt gezelschóp, en dan hem 'k 't gienéëns over m'n aigen. De vurzitter had 'n héël verhaal, net as Ineke van Herwerden, Sarah Remmerts de Vries en de burgemiester. Ze zetten allemol verschaien minsen dee d'r an mie-ëwerkt hemmen in 't zónnetjen, twijs dee nijt schéën …
'k Het nog verschaien minsen ëspreuken dee d'r óp de éëne of de are menier wat an bijëdreugen hemmen, en minsen van de krant, en zoë veder. Wat m'n opvul; d'r wurden kwanig Huizers ëspreuken, dat vul m'n wel 'n bietjen teugen aigelijk.
D'r leupen wél twee vrouwminsen en twee kaerels in Huizere dracht, kassuwéël!
Too 'k thuis 't book deurbladerden vul m'n móngd óp, 't was nog vuul mooier as dat 'k ëdocht en ëhoord had. 't Staet héëlemol vol mót kleurige foto's en uitgebraide verhalen over de geschiedenis van 't darp, alle faiten goeëd óp 'n rijtjen ëzet. Wat zallen dee minsen druk ëweest hemmen óm dat allemol uit te zeuken! 'k Bin dum nae 't deurbladeren metéënen héëlemol gaen lezen. Verschaien dingen dee d'r in staenen hem 'k netuurlijk mie-ëmaakt, mar al ze leven weer neutig ómdat zoë weer vróm te zien in 'n book. Parte dingen was 'k vergeten, 't éënigste wat beterder gaet as je ouwer wurren …
'k Had netuurlijk alderies ëhoord dat de Ouwe Kerk vroger rooëms was, mar veder wist 'k daer nijt vuul van. In 't book wurdt 't mooi uitëduid dat 't héële darp vroger
rooëms was. Vanof óm ende bij 1600 wurden de meeste minsen protestant, vandaag an de dag wurren d'r ammar meer minsen goddeloës, zoë ónnoëzel nij.
Datte verschaien Huizere femieljes in de kaeshangdel begunnen ómdat de ofsluitdijk annëlegen wurden wisten de meeste Huizers al wel. 't Is 'n óngerdéël van de geschiedenis, 't mós dus wel ëneumd wurren, al was 't mar vur de 'nijwe' Huizers.
Teuntje Westlangd, dé mussestrijkster van 't darp staet 'r oëk nog in, mót 'n foto d'r bij van heur en nog 'n aar mins. 'k Het wat 'n mussen wegëbrocht en ópëhaald vur moeder bij d'r.
Over 't dialect, 't éënigste dialect in 't Gooi wat aigelijk nog 'n bietjen overleefd het, staet 'r oëk nog wat in. 't Dialect is hier in 't darp, jammer genógt, zoë zeutjiesan oëk an 't over raken …
De Gooische moordenaar kómt oëk nog bod, 't eerste eupebaar vervoer in 't darp.
'k Kan netuurlijk wel deur blijven zeveren over wat of t'r allemol in staet, mar dan kóm 'k an gien ainde.
'k Zou zeggen; Óp Flevo, Echo of Bruna an en koëp 't book, 'n echte anraejer!
Kréëlis van lange Kees van Wessel Spek