'Iron Man' Mink Zeilstra lijkt zich niet te laten vellen door hersentumor
Triatleet en veelvoudig WK-winnaar Mink Zeilstra liep in september 2019 nog een WK. Niet veel later moest hij onder het mes voor een hersentumor.
HUIZEN De erelijst van Mink Zeilstra (72) is lang. Niet omdat hij al jong is begonnen met de triatlon, maar omdat hij ze tot vorig jaar nog steeds liep. Hij draaide zijn hand niet om voor de 3,8 kilometer zwemmen, 180 kilometer fietsen en 42,1 kilometer hardlopen. Daarbij eindigde hij ook steevast hoog. Zo werd hij derde bij de WK begin september op de halve Iron Man in Nice. Daarna ging het mis en werd bij hem een hersentumor ontdekt.
"Ik was in Frankrijk gevallen. Ik kneusde mijn ribben en was er zes weken uit. Toen moest ik rustig aan doen. Ik dacht toen dat het kwam omdat ik met mijn stuur tegen een andere fiets was gekomen die ik al fietsende naast me mee nam. Achteraf is het daar misschien al begonnen", vertelt Mink. Zelf had hij helemaal niet in de gaten dat er wat mis was. "Ik werd daar op geattendeerd door mijn omgeving. Zo trok ik per ongeluk een broek van een ander aan in het zwembad of pakte ik de jas van mijn vrouw Lies."
Uiteindelijk ging Mink naar de dokter. Die stuurde hem door naar de neuroloog, maar daar kon hij pas een aantal weken later terecht. "Het ging echter snel slechter, dus stonden we een week later alweer bij de dokter en konden we direct bij de neuroloog terecht. Dat was eind oktober." In het ziekenhuis werd tijdens de scan ontdekt dat hij een grote tumor in zijn rechterhelft van de hersenen had. "Dat verklaarde waarom ik links niet meer goed kon bewegen." De tumor was zodanig ernstig, dat hij een paar uur later met de ambulance naar de VU in Amsterdam ging. Daar werd hij 1 november geopereerd. "Kun je je voorstellen? Eigenlijk stond de afspraak bij de neuroloog op 21 november gepland. Dat had ik nooit gehaald."
Na de operatie voelde Mink zich meteen weer de oude. "Ik sprong uit bed toen er visite kwam. De druk in mijn hoofd was weg. Ik wilde ook zo snel mogelijk naar huis. Eigenlijk moest ik nog wachten op een scan, maar ik mocht de volgende dag toch naar huis en terugkomen voor de scan." Een paar dagen later kreeg hij de resultaten te horen. "Ze hadden niet alles weg kunnen halen. Een randje zat te dicht bij de hersenen en dat kon schade opleveren. Daarnaast bleek de tumor kwaadaardig en snelgroeiend te zijn. Dat was wel even een huilmomentje." Mink heeft inmiddels 27 bestralingen en chemokuren achter de rug. Nu heeft hij even een paar weken rust.
Inmiddels loopt hij al weer hard bij AV Zuidwal en spint bij Coronel. "Ik zou moe moeten zijn, werd mij verteld. Ik zou geen eetlust meer hebben en een vieze smaak in mijn mond. Ik heb geen van allen." Toch beseft hij wel dat hij er nog niet is en dat het leven zo voorbij kan zijn. "De nacht voor de operatie heb ik ook niet geslapen." Volgens zijn vrouw was hij doodsbang dat hij zich zou verslapen voor de operatie en of de dokter wel op tijd zou zijn. "Hij heeft zelf niet in de gaten gehad hoe erg hij er aan toe was, maar hij deed echt gekke dingen. Dat realiseerde hij niet. Hij is wel een paar weken echt weg geweest", zegt Lies.
Mink hoopt dat hij de behandeling zo goed trekt, omdat hij altijd veel gesport heeft. Hij denkt stiekem alweer aan het WK triatlon in Almere dit jaar. Zijn vrouw Lies kijkt daar wel bedenkelijk bij. Straks krijgt Mink namelijk nog eens zes kuren van elk vijf dagen chemo met daarna 23 dagen rust. "Dan ben je pas vlak voor de triatlon klaar, kan je geen halve doen", zegt Lies om hem tegemoet te komen. "Die hebben ze dan niet", reageert Mink. Zo te merken laat hij zich voorlopig niet vellen door zijn hersentumor.
Het gekke is dat hij eigenlijk vorig jaar al afscheid wilde nemen van de triatlon. "Ik vond het eigenlijk wel genoeg geweest. We willen nog samen veel fietsreizen maken. We hebben er ook al veel gemaakt. Lies is altijd met mij mee gegaan naar wedstrijden. Dit is iets dat zij graag doet. Dus ga ik nu met haar mee en dat geeft veel voldoening."