'Zwaan-kleef-an' van de Vrijwilligerscentrale
Dónderdag de veertienden november stung d'r 'n óproop in 't Nijwsblad vur Huizen waarin ze vrijwilligers vreugen dee 'n rolstoeël zouwen douwen wullen.
Ze wouwen mót óm ende bij vijftien ouwe minsen, dee in Vur Anker wooënen, óp de 'kursaauwudshow' bij tuincentrum Rebel an, loëped … 't Mins veun dat wel wat vur mijn, leup ik heur effen nijt vur d'r béënen … 'n Héël uitjen vur de Vur Anker bewooëners mót je denken, binnen dee minsen d'r oëk effen uit nij.
De negenden december mós 't allemol beuren. We wurden óm half tien 's marrëges verwuchten bij de Vrijwilligerscentrale vur 'n bakkien, en dan kónnen we metéënen effen kennismaken, vur zoëveer je mekaar nog nijt kenden netuurlijk.
Bij de Vrijwilligerscentrale vandaan mózzen we óm ende bij tienen-kwart over tienen óp Vur Anker an. 't Héële gedoo zou zoë'n bietjen óm kwart over twaalëven ovvëleupen wezen.
'k Móg t'r van 't mins nijt óp m'n klómpen óp an, dat veun ze nijt fesoeënlijk, 'k mós 'n paar knappe schoeënen antrekken. Zukke flaauwekul nij, 'k hoofden nijt naer de køning too, mar d'r was gien praten an. Wat dee in d'r kop het, het ze nijt in d'r kóngt.
Maandagmarrëgen, de negenden december 't Was héël gien verkeerd weertjen, 'n dun zónnetjen, beter as datte de vurspellingen wazzen. 't Is nijt dat 'k van zout bin, mar mót dee ouwe stakkers deur de regen deur loëpen is vur dee minsen niks an nij.
We mózzen óns eerst melden bij de Vrijwilligerscentrale, daer was 'k óm ende bij half tien, zoë azze ze ëvreugen hadden. 'n Héël vrindelijk minsien heetten iederéën welkóm, en van meer belang, dee schunk oëk metéënen 'n bakkien in. Too we allemol an de koffie zatten duidden dat mins 'n bietjen uit wat ovve we allemol dooën gungen. We zatten daer mót vier manluien en elf vrouwminsen, we wazzen dus mooi cómpleet, want ze wouwen d'r vijftien hemmen.
'k Kenden d'r gienéën van allen, mar dat kómt vuultijs wel goeëd in de loëp van zoë'n daggien, en aarst mar nijt.
Nae de koffie vertruk iederéën óp aigen gelegehaid óp Vur Anker an, zelf gung 'k mót de fiets, zoë veer is 't per slot van rekering nijt. Too 'k bij Vur Anker de hal in leup zat 'r al 'n oud mins in 'n rolstoeël dee mijn metéënen anhouwden, dee was vast bange dat ze overësleugen wurden. Ze vreug of 'k oëk óp Rebel an gung, dat gung 'k nij. Too 'k dat teugen d'r zai, zai ze metéënen dat 'k heur dan mar daer óp an douwen mós. Ze wou metéënen al weg, mar 'k zai datte we effen wachten mózzen óp de are minsen, totdatte dee oëk klaer wazzen. Dat duurden 'n héël poësien, óm ende bij 'n half uur …
Too we vertrukken leupen we mooi in de zónne, in 'n groëte sórre. 'k Bin bange dat 'r wel vur 'n paar duzed jaar langest de weg leup, vijftien rolstoeëlen, éën dreewielerfiets en twee minsen dee an 'n narm van 'n vrijwilliger daer óp an leupen.
Bij Rebel annëkómmen stung d'r 'n berekoor in de hal te spølen, 't wazzen póppes hoor, gien echte beren, mar 't zag t'r mooi uit en 't klunk oëk goeëd!
Naedat 'k 'n ainde deur de winkel deur ëriejen was mót 'mijn' minsie binnen we óp de 'koffie corner' an ëweest vur 'n bakkien mót 'n kookien d'r bij.
Nae de koffie was de fuut 'r wel uit bij de meesten en binnen we weer vróm óp Vur Anker an ëgaen.
Minsen wazzen zoë blij as blik datte ze d'r effen uit wazzen en bedankten vur 't douwen, 'n klaine meuite nij. Vróm bij Vur Anker hem 'k 't mins dee 'k ëdouwd had óp huis an, dat was éën hoëg, ëbrocht en d'r bósschóppen óp tafel neerëlegen. Veder redden ze 't wel zai ze …
Kréëlis van lange Kees van Wessel Spek
Deze column staat ook op onze website nieuwsbladvoorhuizen.nl met een Nederlandse vertaling en een gesproken versie in Huizer dialect.