Eentweetje
Van kindsbeen af bedienen lijf en hoofd
elkaar en jou. Ze blijven samen tollen
door tijd en ruimte heen die met je sollen
tot duizeling je van houvast berooft.
Zo woon je heel je leven in je kop
waarmee je denkt ik ben slechts in mijn eentje.
Maar met jezelf speel je steeds een eentweetje
zelfs als je slaapt dan blijft je ik nog op.
Je weet het wel je bent van stof en as
al staat dit echt niet van de ziel geschreven.
Wordt die dan heus een ster in het heelal?
Speel met jezelf als met een gouden bal,
laat je gepieker om houvast verzweven
en rollebol intussen in het gras.