't ofgeleupen jaar, Eef van Driek van Eef van Jan Baassie en 't Huizere toënéël
Vur 'n poësien vróm schreef ik in 't Nijwsblad vur Huizen over 't Huizere toënéël en de vurstellingen dee we nog verwachten kónnen, daer is nijt vuul van terechtëkómmen. Nijt dat 't nijt waar was wat of ik too schreef, mar 't leup ammar net effen aarst as da'k too ëdocht had, corona stak ammar 'n stok tussen de speken.
In de krant van dónderdag 29 september had ik 't oëk nog over 'Booëntjies mót spek', wat ovve ze spølen zouwen, mar ammar ópëscheuven wurden. Éën van de minsen dee daer 'n groëte rolle in spølen zou leup ik van de week wisgevallig teugen 't lijf. Dat mins, Eef van Driek van Eef van Jan Baassie, is aigelijk al mót 't toënéël uitëscheeën, mar in 'Booëntjies mót spek' zou ze nog éën keer miespølen, 't leup allemol effen aarst …
Bij Toënéëlveréëniging Óntwaakt wullen ze nog ammar graeg 'Booëntjies mót spek' spølen, mar d'r spølen nou dingen mie dee hullie oëk nijt naer d'rlui hangd zetten kannen. Bij de Graaf Wichman bevurbéëld, kannen ze zoëas 't 'r nou uitziet, gien meer terecht, da's héël snóbbig netuurlijk, daer hemmen ze jaren ëspøld. 'n Nijwe groëte zaal hij-je mar zoë nijt ëveunden in 't darp. Meschien datte ze d'r aigen theater an de Bakboord 'n bietjen verbouwen kannen zoëdat daer wat meer volk in past.
De groëte stukken zoëas 'Booëntjies mót spek' zallen daer wel nijt ëspøld wurren, daer kómt vuus te vuul volk óp of. Aigelijk ónnoëzel nij, dat je gien stukken meer spølen kannen ómdat 'r te vuul volk óp of kómt. Azze ze nog 'n plak vijnden kannen waar genógt volk in kan wurdt 'Booëntjies mót spek' nog ëspøld, en spølt Eef nog mie, en aarst is 't héëlemol over mót Eef d'r toënéël, an alles kómt 'n ainde nij. 't Zou snóbbig wezen as 't nijt ëspøld wurdt, hemmen ze d'r aigen vur niks suf ëleerd …
Eef is in 't vurst van de tachtiger jaren bij 't toënéël ëgaen, vurral 't Huizere toënéël truk t'r arg an. Ze het oëk nog 'n paar keren 'gewooën' toënéël ëspøld, mar dat was nijt echt wat of ze wou, heur hart lag bij 't Huizere toënéël. Kijertoënéël het ze oëk nog wel ëspøld en veun ze oëk wel neutig, mar 't was nijt in 't Huizere dialect nij, en da's echt wat of ze graeg wou. Eef vertelden over vroger, datte ze d'r aigen slap lachten mót de rippetisies, traenen over d'r wangen, en nijt alléënig bij heur. Mót Harry Vreeswijk (da's t'r éëntjen van Zoet) het ze wat ovvëlacht en ëspøld.D'r wazzen d'r netuurlijk nog vuul meer waar of ze mie ëspøld het, mar dat binnen d'r te vuul óm dee allemol hier te neumen.
Ze vertelden nog 'n mooi verhaal over dat ze mót 'n vurstelling d'r teugespøler 'n douw geven mós en dat dee too dwars deur de stoeël zuk waar of tie óp zat. Ze had netuurlijk de groëste meuite óm d'r aigen in te houwen en d'r nijt doëd te lachen. Ze mós t'r oëk ëries éëntjen 'n klap vlak vur z'n bek geven, en dee sleug ze too z'n pet zoë de zaal in, tussen de minsen dee zatten te kijken. 't Mins kent d'r aigen krachten nijt mót je denken …
Kréëlis van lange Kees van Wessel Spek
Dit was de laatste column van Kréëlis. Het Nieuwsblad voor Huizen dankt hem voor zijn inzet.