‘Eten als troost’
Anderen inspireren en op weg helpen. Dat is het doel van Alwin van der Blom (33). De Huizer viel in krap negen maanden tijd zo’n zestig kilo af en voelt zich een heel ander mens.
Het interview vindt plaats in de Hemelkamer, de vergaderzaal van De Krachtcentrale, het hoogste punt van het pand met een prachtig uitzicht over Huizen. Het zijn aardig wat trappen, maar Alwin loopt ze met gemak. En plezier.
Dat was tot juli 2019 wel anders. De jonge Huizer, marketeer bij Stadsschouwburg Utrecht, zeulde zestig kilo meer lichaam met zich mee en van sporten was nauwelijks sprake.
Slank? Hij kan het zich niet herinneren, vertelt hij. “Ik ben altijd zwaar geweest.” Niet dat hij daar tevreden mee was. “Na de middelbare school werd het steeds erger. Het zegt iets dat ik de kleding die ik als zestienjarige droeg heb bewaard omdat ik trots was dat ik daar ooit in paste. Inmiddels zijn die kleren nu ook veel te groot.”
Gevangenis
Niet dat hij er niks aan deed. Diverse afvalpogingen volgden, maar mislukten. “Diep van binnen wist ik dat het niet goed was en dat ik op deze manier niet lang zou leven. Het aanpassen van gewoontes was alleen zo vreselijk moeilijk. En je bent jong, je voelt je onoverwinnelijk.” Het formaat van zijn lichaam leverde hem ook een laag zelfbeeld op. “Als mensen mij aankeken, keek ik weg. Het is makkelijker om anderen te negeren dan de starende blikken accepteren. Reizen leverde ook beperkingen op. In de trein nam ik altijd anderhalve zitplaats in beslag, de vliegtuigstoelen zaten gigantisch krap. Obees zijn is zowel een fysieke als een mentale gevangenis.”
Het voelen van emoties ging ook gepaard met eten. “Voelde ik mij goed? Dan vierde ik het met eten. Voelde ik mij slecht? Dan at ik het weg door te eten. Eten als beloning en eten als troost was mijn leven gaan bepalen.”
Het is moeilijk voor te stellen dat de lange, slanke, sportieve man met sprankelende ogen dezelfde persoon is. Rustig, goed zijn woorden kiezend, vertelt hij heel open zijn verhaal. Stelt zich kwetsbaar op. Met als doel om anderen te helpen. Want het traject dat hij de laatste anderhalf jaar heeft gevolgd is niet makkelijk geweest, waarschuwt hij.
‘Ik verslijt tegenwoordig makkelijk drie paar schoenen per jaar’
De knop ging om in de zomer van 2019. “Die periode weet ik nog goed. Zo zat ik na een gewone werkdag in de trein van Utrecht naar Hilversum. Ik had niets gedaan maar mijn hartslag ging plotseling omhoog, de zweetdruppels stonden op mijn armen en ik voelde mij duizelig. Een extreme waarschuwing die ik toch naast mij neerlegde. Op een dag werd ik wakker met een waas voor mijn ogen. Dat kwam binnen als een bom. De huisarts wilde me meteen zien, want een probleem met het zicht is vaak een ernstig symptoom. Wat hij toen zei raakt me nog steeds: ‘Laten we niet meer aan struisvogelpolitiek doen’.”
Alwin is even stil maar herpakt zich dan en vertelt verder: “4 juli is Independence Day in Amerika. In 2019 was het voor mij mijn eigen onafhankelijkheidsdag. De dag waarop ik besloot om mijn kop uit het zand te halen en een bloedonderzoek liet uitvoeren.” De uitslag leverde een slecht beeld op: een enorm hoge bloedsuikerwaarde. “Eigenlijk moest ik meteen aan de medicijnen, gericht op diabetes type 2. De huisarts stelde mij voor een keuze: je kunt ook direct contact opnemen met een diëtist en vanaf nu elke dag een uur gaan wandelen. Wat er voorheen niet was, was er nu wel: de energie en wil om te veranderen. Wat tijdens eerdere pogingen alleen uit het hoofd kwam, kwam nu ook uit mijn hart.”
Hij liet er geen gras over groeien en startte die dag met een uur wandelen. “En dat hou ik vol tot op de dag van vandaag”, zegt hij trots. Dat ‘uurtje wandelen’ werd steeds vaker een langere wandeltocht, met rugzak op richting Almere, Utrecht of andere steden. “Het is leuk om te zien hoe het landschap verandert. Binnen een paar uur wandel ik van de weilanden bij Weesp door de drukke Amsterdamse grachten.” In een app toont hij de statistieken van 2020: ruim 5500 kilometer afgelegd en 464.415 calorieën verbrand. “Ik verslijt tegenwoordig makkelijk drie paar schoenen per jaar.”
(Tekst gaat verder na de foto)
Bewegen is dagelijkse kost voor Alwin. (Foto: Bob Awick)
Dat klinkt als een droomverhaal, maar Alwin is reëel. “Het is niet eventjes diëten om de winterkilo’s eraf te knallen. De gewoonte om zakken chips en drop weg te schransen zonder erbij na te denken is niet plotseling verdwenen. Ook met veel wilskracht viel ik vooral in de eerste periode terug op oude gewoontes.” Het verschil met vroeger is volgens hem niet om je daarbij neer te leggen, want: old habits die hard. “Niets is zo moeilijk als het aanpassen van gewoontes. Vraag jezelf af waar een terugval door komt, denk na over hoe je het in de toekomst unt voorkomen. Lees erover, praat erover.”
Daarom noteerde hij een tijd lang alle calorieën in een app. “Iets dat ik niemand wil aanraden voor langer dan een paar weken, want het kost je enorm veel concentratie. Het heeft mij wel het inzicht gegeven dat bepaalde producten weinig energie bevatten, daar kun je bergen van op, en met andere moet je weer voorzichtig zijn.”
Ontdekkingstocht
Wat hij heeft gemist is coaching. “Het veranderen van een leefstijl is veel meer dan simpelweg een dieet volgen. Het is in de spiegel kijken en jezelf niet meer herkennen. Zomers die slanke schaduw zien en denken: huh, ben ik dat? Ik ging van vijf keer XL naar L. Soms is zelfs die maat me te groot. Het gaat over meer zelfvertrouwen krijgen. Het is een ontdekkingstocht naar mijn nieuwe ik. Als je alles kunt dragen wat is dan je kledingstijl? Als je weer fit genoeg bent om van alles te doen, wat vind je dan leuk? Afgelopen zomer heb ik geziplined van de snelste ter wereld, iets dat ik door mijn gewicht nooit heb kunnen doen. Ook heb ik voor het eerst een lange wandeltocht ondernomen in Schotland. Ik verbaasde mij over de snelheid van dit nieuwe lichaam; ik raasde over de paden, klom gemakkelijk over de stenen en bij hoogtemeters had ik nauwelijks adempauzes nodig.”
Hij merkt op. “De riemen van vliegtuigstoelen moest ik altijd helemaal oprekken om ze vast te kunnen klikken. Dat hoeft niet meer. Als ik nu in de trein stap kan er gewoon een tweede persoon naast me komen zitten. Het voelt als een soort bevrijding van de gevangenis waarin ik heb gezeten.”
‘Het voelt als een soort bevrijding van de gevangenis waarin ik heb gezeten’
Volgens hem is het niet een reis waar je alleen in zit. “Terwijl jij op zoek bent naar je nieuwe ik, leeft je omgeving door. Vrienden en familie kunnen rekening houden met bepaalde eetwensen. Maar besef je goed dat dat lang niet alles is. Omdat ik zelfverzekerder ben durf ik mij ook gemakkelijker uit te spreken. Mijn hobby’s en interesses zijn ernstig veranderd. In alles heb ik de Alwin die zestig kilo zwaarder was achter mij gelaten. Een diëtiste om hulp vragen is echt maar een onderdeel van het hele avontuur.”
Hij is in zijn zoektocht Whole-Foods, Plant-Based gaan eten. Een eetstijl met onbewerkte groenten, fruit en plantaardige eiwitten, aangevuld met granen en volwaardige vetten. Een stap verder dan veganistisch. Hij maakt een groot gedeelte van zijn voedsel zelf: eigen yoghurt, notenspread, brood en kombucha. Geen dierlijke, bewerkte producten en geen toegevoegde vetten en geraffineerde suikers dus meer voor hem. “Dat klinkt rigoureus en heftig en dat is het ook. Voor mij voelt het goed, maar het is niet zo dat ik dit als een goeroe promoot. Dit past bij mij.”
Het geheim van zijn succesverhaal is volgens hem routine. “Vanaf het begin wandel ik elke dag minimaal een uur. Het weer houdt mij niet tegen. Ik begon met het uitzetten van zeven verschillende routes, voor de zeven dagen van de week. Zorg voor afwisseling, zo is het nooit saai. Heb je het Gooimeer vandaag gezien, ga morgen dan naar de heide. Ook heb ik de routes een naam gegeven: tijdens de dorpsroute kom ik altijd in het dorp, de pierroute brengt mij altijd achter Newport.”
(Tekst gaat verder na de foto)
Alwin heeft inmiddels al heel wat rondjes Huizen op zijn naam staan. (Foto: Bob Awick)
“Doe wat je leuk vindt, maar kom in beweging. En wees bewust van de woorden die je tegen jezelf zegt. Je kunt bij een terugval zeggen ‘wat slecht’ maar je kunt er ook van leren. Waarom had je een terugval? Wat helpt het om het een volgende keer te voorkomen?”
Simpel
Hij wil anderen nog wel meegeven dat het gaat om simpele dingen. “Ik hoorde ooit in een podcast: eat well, move more, stress less, love more en dat kwam wel even binnen. Dat is waar het om draait.” Zelf vult hij daar nog een mooie spreuk aan toe: ik heb het nog nooit gegeten dus ik denk dat ik het wel lust. “Ik walgde vroeger van bietjes maar vind ze nu heerlijk. Mijn lichaam is veranderd en mijn smaak ook. Verras jezelf eens met andere producten. Wellicht vind je nu ineens iets heel lekker waar je al je hele leven nee tegen zegt.”
En hoe zit het nu met zijn ogen en de hoge bloedsuikerwaarde? “Die waas heb ik niet meer ervaren en om heel eerlijk te zijn is mijn bloedsuiker nu zelfs aan de lage kant.”
“Het heeft gigantisch veel energie gekost om hier te komen, maar ik ben er zo blij mee. Tegenwoordig loop ik door de supermarkt en denk ik niet eens meer aan drop en chips. Loop erlangs zonder er ook maar iets bij te voelen. Ik heb er echt geen behoefte meer aan. Ik hoop dat ik met het delen van dit verhaal anderen inspireer. Je hoeft echt niet iedere week naar Amsterdam te wandelen. Begin bij een ommetje en ervaar je eigen veranderingen!”
