Een tweede leven
Sinds eind maart heeft Huizen er een nieuwe tweedehands kledingwinkel erbij: My Stekkie. De 22-jarige Romy Snel heeft altijd al een eigen winkel gewild, en combineert dat nu met haar liefde voor mode en tweedehands kleding.
Die liefde voor tweedehands is eigenlijk begonnen toen ze bij kledingwinkel Second Lifestyle begon te werken. “Ik hield mij vroeger eigenlijk niet zo bezig met tweedehands, tot ik bij Second Lifestyle ging werken. Ik begon het steeds leuker te vinden. Het is niet alleen een leuke manier om op zoek te gaan naar nieuwe kleding, je bent ook milieubewuster bezig. Ik denk dat heel veel mensen niet weten wat er gebeurd met kleding die weggegooid wordt. Dat is zo’n zonde, je kunt het namelijk ook een tweede leven geven. Dan help je niet alleen jezelf, maar ook de natuur.”
Milieu-impact
Het is lastig te bepalen wat de milieuschade van een enkel kledingstuk is. Maar dat de mode industrie impact heeft op de natuur, daar kan je niet omheen. Voor het produceren van kleding zijn vaak ontzettend veel middelen nodig. Zoals bij het produceren van katoen bijvoorbeeld, waar heel veel water voor nodig is. Daarnaast spelen nog factoren zoals bestrijdingsmiddelen mee en het feit dat bij het dragen van synthetische kleding microplastic vezels vrijkomen.
Er zijn verschillende manieren om kleding duurzamer te maken; alleen de kleding kopen die je nodig hebt, kleding van gerecyclede materialen of tweedehands kopen, kleding langer gebruiken en alleen een kledingstuk weggooien wanneer dat echt nodig is. Hoe langer een kledingstuk gebruikt wordt, hoe minder groot de impact op het milieu. Dat geldt dus ook voor kleding die een tweede leven krijgt.
Tweedehands kledingwinkels dragen dus op meerdere manieren bij aan duurzame kleding. Niet alleen kunnen klanten hier kleding kopen, maar ook artikelen die zij maar een paar keer gedragen hebben wegbrengen. Bij My Stekkie is dat niet anders. Klanten kunnen dagelijks kleding inleveren, wanneer dit verkocht wordt krijgen zij veertig procent van de winst. Wanneer kleding niet verkocht wordt, kan het weer opgehaald worden of doneert de winkel het aan de kledingbank.
Stigma’s
Romy hoopt ook met haar winkel de schaamte weg te kunnen halen die soms komt kijken bij het shoppen bij tweedehandswinkels. Zij merkt dat er nog veel stigma’s omheen hangen. “Het is jammer dat sommige mensen denken dat de kleding vies is omdat het al door iemand anders is gedragen. Negen van de tien keer is de kleding die wij krijgen van mooie merken en maar een enkele keer gedragen. Vaak van mensen die iets kopen en dan zich achteraf realiseren dat ze het toch niet leuk vinden. Dat heb ik zelf ook wel eens.”
Om de kwaliteit van de kleding in de winkel hoog te houden, moet het aan enkele voorwaarden voldoen. Zo mag het niet ouder dan een jaar zijn, moet het bij het seizoen passen en natuurlijk schoon en heel zijn. “Het werkt alleen wel wat anders dan ‘normaal’ winkelen. Als je naar iets specifieks op zoek bent, kan het moeilijker zijn om dat in jouw maat te vinden dan bij een winkel die van alles meerdere maten op voorraad heeft. Maar dat maakt het juist uitdagend. Je weet nooit wat je tegenkomt.”
Risico nemen
Toen bekend werd dat Second Lifestyle na bijna vijftien jaar in Huizen de deuren zou gaan sluiten, hoefde Romy niet lang na te denken over wat ze wilde doen. De coronacrisis hield haar ook niet tegen. “Het is wel wat lastiger. Ik kreeg de sleutel in december en toen zijn we eerst flink bezig geweest met verbouwen. Toen we eind maart open gingen, moesten we eerst nog op afspraak werken. Nu alles weer open mag merk je toch dat er steeds meer mensen binnen komen lopen. Aan de ene kant is het lastig om een nieuwe winkel te starten op dit moment, aan de andere kant was het ook het voordeel dat we wel genoeg tijd hadden om alles te verbouwen en mooi te maken.”
“Natuurlijk is het spannend, zeker omdat Second Lifestyle moest sluiten door de pandemie. Maar ik zag het als een kans. Ik wil al heel lang een winkel voor mijzelf beginnen. Soms moet je een beetje risico nemen. Het is jammer dat het zo in deze tijd moest gaan, maar ik ben altijd wel een persoon geweest die denkt: laten we er gewoon voor gaan en we zien wel wat er gebeurt.”