Vijftig gouden huwelijks-jaren
Peter en Conny Dercksen vieren vandaag dat ze 50 jaar getrouwd zijn. Het waren 50 mooie jaren die zijn omgevlogen. Vanwege de coronamaatregelen vieren ze het in kleine kring met hun kinderen, twee zussen en een vriendin. Zowel de voor- als achtertuin is rijkelijk versierd.
“We trouwden op 4 juni 1971 in Bussum en dat was toen ook op een vrijdag”, zegt Peter. Zijn vrouw voegt daaraan toe: “Het is net of het nu weer 50 jaar geleden is.” Het paar heeft twee dochters die Tamara en Melissa heten en vier kleinkinderen. Ze ontmoetten elkaar in de Wilhelminakerk in Bussum.
Conny had een oudere zus die verkering had met de neef van Peter. De neef had gezegd dat Conny wel een leuk meisje voor Peter zou zijn. “Eerst had hij een oogje op de zus onder mij. Zij zag hem alleen niet zo zitten en toen ging hij achter mij aan.” Wanneer Peter met zijn krantenwijk langs haar huis ging, stond Conny boven uit het raam te kijken.
Meteen verliefd
Desgevraagd zegt Peter Dercksen: “Ik was zeker meteen verliefd toen ik Conny zag. Ik vond haar een knappe vrouw; ze was aardig en een beetje verlegen, maar dat vond ik juist schattig. Voor Conny was het ook meteen liefde op het eerste gezicht. Peter was slank en donker, dat beviel haar wel.
“We gingen naar catechisatie en op zaterdagavond gingen we tot 24.00 uur dansen bij Eltheto, achter de Vredekerk in Bussum. Ook was er een soos van de kerk waar we kwamen. Onze ouders kenden elkaar uit de kerk dus we kwamen in een warm bad terecht. Om en om eten aten we bij zijn en mijn ouders. In die tijd at je tussen de middag warm.” Volgens Peter Dercksen kon zijn schoonmoeder goed koken.
De trouwdag
De heugelijke dag was daar en om 12.30 uur meldde het paar zich op het gemeentehuis van Bussum. Ambtenaar van de burgerlijke stand was mevrouw Knevel. Een uur later was de kerkelijke inzegening in de Wilhelminakerk door dominee Melles. “We hadden een stoet van een witte Mercedes en vijf zwarte. De mannen waren in jacquet. Het diner was in Het wapen van Amsterdam in ’s-Graveland. Na afloop daarvan ging de reis naar een suite in Hotel Hilversum.
“We gingen niet op huwelijksreis. Dat deed je niet in die tijd. We woonden eenvoudig, in een kamer met een opklapbed. Na drie maanden mochten we in het huis van mijn ouders. Dit huis lag aan de Brinklaan en had 13 kamers. Wij woonden op zolder. Het huis stond vlak naast de rouwkamer. Mijn vader werkte bij uitvaartmaatschappij De Jager. Na verloop van tijd ‘zakten’ we naar beneden in dat huis, maar toen mijn vader er weer wilde wonen, zijn we in 1975 naar Huizen verhuisd”, vertelt Conny Dercksen. Ze moest wel even wennen aan de nieuwe omgeving.
Werk
Conny werkte bij drogist Boerhaave in Hilversum en Peter bij Herenmodezaak Kleisen in Bussum. “Dat was een mooie zaak. Ze verkochten maatpakken van f 1000,-. Dat was zeker in die tijd veel geld. Er was bij de winkel ook een atelier waar coupeurs werkten. Ik moest het vak nog leren. Op een nacht belde mijn schoonvader aan. Hij had hulp nodig want er was een verkeersongeluk geweest en hij had het daardoor erg druk.”
“Zo rolde ik eigenlijk in het uitvaartwerk. Dat heb ik 40 jaar gedaan. Tot 2011 werkte ik dag en nacht dus was ik weinig thuis. Daarna ging ik met de VUT; ik was toen 61 jaar. Nu heb ik de tijd om te genieten van mijn kleinkinderen. Van mijn eigen kinderen heb ik helaas minder kunnen genieten omdat ik altijd aan het werk was”, vertelt Peter Dercksen. Helemaal stoppen deed hij niet. Af en toe werkte hij nog bij Rebel’s Begrafenisonderneming.
Na haar werk bij de drogist ging Conny in 1972 werken voor Amaris Thuiszorg en later werd ze overblijfmoeder op christelijke basisschool de Parel. Haar dochter was overblijfmoeder op de Tweemaster en vroeg haar of het niet een leuke baan zou zijn voor haar. Ook haar vader heeft dit werk lange tijd gedaan. “Je moest daar cursussen voor volgen, bijvoorbeeld wat te doen wanneer een kind zich verwondt”, aldus Peter Dercksen.
Tegenspoed
Toen brak er een moeilijke tijd aan voor het paar. In zes maanden tijd waren er in hun nabije omgeving veel sterfgevallen. “Ik heb dat een beetje verdrongen. Ik kreeg op een bepaald moment een ontsteking aan de dikke darm en moest 16 jaar Prednison slikken. Ook ben ik geopereerd. Ze wilden me in de WAO doen, maar ik zei toen: Dat doen we niet.
‘Ze wilden me in de WAO doen, maar ik zei toen: Dat doen we niet’Het is een wonder dat het sinds de operatie zo goed gaat”, zegt Peter Dercksen.
Op Peters verjaardag besloten ze naar La Place te gaan in Laren. Daar voelde hij zich plotseling niet goed. Hij had die ochtend al gemerkt dat hij niet meer kon schrijven. Het was die dag erg warm. Hij dacht dat hij zich daarom niet goed voelde. “Ik ben nog naar huis gereden. Mijn vrouw belde zodra we thuis waren 112. De ambulance kwam en bracht me naar Tergooi Blaricum, maar daar konden ze niets vinden.”
Wel moest Peter er een nacht blijven. Die nacht vielen zijn been- en armfunctie uit. Hij bleek een herseninfarct te hebben en ging revalideren in Naarderheem. Conny Dercksen zegt: “Hij heeft nooit geklaagd. Je moet door. Na de revalidatie kon Peter weer een beetje lopen en hij wilde graag weer autorijden. Zelf heb ik geen rijbewijs. Hij heeft bij het CBR rijles genomen en in september 2020 kreeg hij zijn rijbewijs weer terug voor vijf jaar!” Nu kunnen ze weer samen lekker weg. Peter rijdt prima in zijn automaat.
Impact
De kleinkinderen Anne (17), Sem (13), Tygo (7) en Romi (3) zijn geweldig. Conny heeft altijd opgepast op de twee oudsten, maar nu helpt ze haar man dagelijks met dingen die hij zelf niet meer kan. De geboorte van hun eigen kinderen en de kleinkinderen waren de hoogtepunten in hun leven. De tijd tikte door. Na de ziekteperiode ging Peter Dercksen weer aan het werk. Rond de geboorte van de kleine Tygo waren er flink wat spanningen. Al die ervaringen hebben toch impact gehad op het paar.
Peter Dercksen werkte altijd en zijn vrouw was ‘s middags thuis voor de kinderen. Hun vakanties brachten ze door in Nederland in huisjes van Landal en Centre Parcs. Volgens dochter Tamara zijn haar ouders enorm lief, zorgzaam en beschermend. Ze heeft de allerliefste ouders die er bestaan. Ze verlangt nog wel eens naar vroeger. “Het was zo’n gezellige tijd. Achteraf besef ik pas hoe fijn het vroeger thuis was”, zegt ze.
Volhouden
Ieder huwelijk kent zijn up en downs. “Het is gemakkelijk om op te geven. We zijn in de kerk getrouwd. Als je voor elkaar kiest, is dat tot de dood. Het stukje geloof dat wij hebben, heeft ons door moeilijke momenten heen geholpen”, zegt Conny Dercksen. Peter Dercksen begrijpt niet hoe het allemaal kan dat zoveel echtparen uit elkaar gaan.
Conny denkt ook dat ze het van huis uit mee hebben gekregen. Hun beide ouders zijn ook altijd bij elkaar gebleven. “Scheiden doet lijden”, zegt Peter Dercksen die er niet aan moet denken. Wanneer er ruzie is en de een zegt A en de ander B, dan zegt Peter C. “Voordat je gaat slapen, moet je de dingen hebben uitgepraat “, meent hij.
Peter en Conny Dercksen op hun huwelijksdag. (Foto: Bob Awick)