Leo Gestel en de Huizer vrouwen
In de huidige tentoonstelling Gooise Grensverleggers is ook aandacht voor de schilder en tekenaar Leo Gestel, die met name vanaf het moment dat hij in 1929 zijn atelier betrok in Blaricum, ook regelmatig in Huizen zijn inspiratie zocht.
Leendert Gestel werd geboren in Woerden, waar hij zijn eerste tekenlessen ontving van zijn vader Willem Gestel, die directeur was van de Woerdense Avondteekenschool.
In 1900 verhuisde hij naar Amsterdam waar hij een opleiding volgde aan de Rijksnormaalschool voor Teekenonderwijzers en een avondstudie aan de Rijksakademie van beeldende kunsten.
Zijn zolderkamer aan de Tweede Jan Steenstraat, waar hij vanaf 1904 woonde, werd een ontmoetingsplaats voor jonge kunstenaars, schrijvers en musici.
Door zijn vrienden werd hij tot Leonardo verheven, afgekort Leo, de naam waaronder hij de rest van zijn leven zou blijven werken.
Gestel was een veelzijdig en zeer productief kunstenaar. Tijdens een reis naar Parijs in 1904 onderging hij de invloed van het impressionisme en vanaf dit moment trok hij naar buiten om de werking van licht en kleur te bestuderen.
Hij ontwikkelde zich door tot een echte modernist en via een luministische stijl rond 1907 tot het kubisme en expressionisme in zijn latere werken.
Gestel woonde en werkte in diverse plaatsen in binnen- en buitenland. Nadat zijn atelier in Bergen in 1929 afbrandde, waarbij veel werk verloren ging, vestigde hij zijn atelier in Blaricum. In deze periode heeft hij diverse werken gemaakt met Gooise onderwerpen.
Gestel was o.a. geïntrigeerd door de ingetogen en trotse uitstraling van de Huizer vrouwen in klederdracht. De witte mutsen inspireerden hem meermalen tot het maken van verschillende tekeningen, voorstudies en schilderijen.
De tentoongestelde drie schetsen van Huizer vrouwen zijn voorstudies voor Gestels bekende werk Drie Huizer vrouwen (Van Abbemuseum Eindhoven)
In Drie Huizer Vrouwen (1929) toont Gestel in deze vrouwen in klederdracht de drie levensfasen.
Rechts de jeugd in de figuur van de jonge vrouw, die nog verwachtingsvol op kijkt, de handen iets omhoog, klaar voor een actie.
Aan de linkerzijde een donkere vrouw van middelbare leeftijd, die gelaten kijkt, de handen rustend in de schoot, als om aan te geven dat ze niet zoveel meer van het leven verwacht. Midden tussen hen een oude vrouw. Uit haar trekken spreekt verbittering over het harde leven, haar handen knokkelig van het harde werken.
Op de achtergrond is de haven van Huizen zichtbaar, toen nog een vissersplaats aan de Zuiderzee.
De tentoonstelling Grensverleggers is verlengd en na heropening van het museum nog te zien tot maart 2022.