In een opmerkelijke ontdekking die de aandacht trok van zowel historici als kunstliefhebbers, heeft een team archeologen een schat aan gouden, zilveren en bronzen artefacten opgegraven onder een beroemde boeddhistische tempel in het noordoosten van Thailand. Deze ontdekking biedt niet alleen een inkijkje in de rijke kunstzinnige erfenis van de regio, maar benadrukt ook de culturele uitwisselingen die plaatsvonden in Zuidoost-Azië tijdens de Dvaravati-periode. De opgegraven voorwerpen, waaronder gedetailleerde gouden ringen en boeddhistische reliëfs, bieden een blik op een beschaving die meer dan duizend jaar geleden bloeide, met diepgewortelde spirituele en artistieke tradities.
Schatten opgegraven bij de Wat Dhammachak Semaram
De Wat Dhammachak Semaram, beroemd om zijn enorme zandstenen liggende Boeddha, is het middelpunt van deze opmerkelijke vondst. De Boeddha, die naar men zegt werd gesneden in het jaar 657 na Christus, ligt in een tempel die nu dienstdoet als een museumachtige ruimte. De positie van het beeld – met het hoofd naar het zuiden en het gezicht naar het oosten – voegt extra historische betekenis toe. Tijdens routinewerkzaamheden voor de installatie van een ondergronds drainsysteem stuitten de arbeiders op een beschadigde keramieken container. Binnenin ontdekten ze een verzameling kostbare voorwerpen, waaronder gouden ringen, zilveren oorbellen en bronzen spiraalvormige hoepel-oorbellen, die waarschijnlijk als offers voor Boeddha bedoeld waren.
Aangemoedigd door deze onverwachte vondst, begonnen archeologen verder te graven en ontdekten nog meer schatten versierd met religieuze iconografie. Eén van de meest opvallende vondsten was een gouden plaat die Boeddha in de Vitarka Mudra afbeeldde, een symbolisch handgebaar van onderwijzen en wijsheid. Deze plaat, 8 cm bij 12,5 cm groot, getuigt van de geavanceerde kunsttechnieken van de Dvaravati-periode, met kenmerken zoals spiraalvormige krullen en verlengde oren. De ontdekking van een ander reliëf, hoewel beschadigd, dat Boeddha met zijn volgelingen toont, draagt bij aan het verhaal van de religieuze en artistieke betekenis van die tijd.
Thailand’s rijke culturele erfgoed
De Wat Dhammachak Semaram heeft diepgewortelde wortels in de Thailandse culturele geschiedenis. Gebouwd tijdens het bewind van koning Ramaraj, herbergt de tempel niet alleen de liggende Boeddha, maar ook een belangrijke zandstenen Dhammachakra (Wiel van Dharma). Dit artefact is gedetailleerd gegraveerd met bosgoden die verband houden met de heilige Bodhi- en Banyan-bomen en bevat gravures aan beide zijden. De site heeft verschillende andere historische objecten opgeleverd, zoals metalen Boeddhabeelden, terracotta amuletten, glazen kralen en ingesneden stenen platen, waarvan veel nu te zien zijn in het Nationaal Museum van Phimai.
De recente ontdekkingen bij Wat Dhammachak Semaram zijn overgebracht naar Phimai voor een grondige beoordeling. Deze voorwerpen, samen met de bestaande collectie, onderstrepen de opmerkelijke ambachtelijke vaardigheden, religieuze iconografie en de culturele uitwisselingen die de regio in deze periode kenmerken. De artefacten dienen niet alleen als een raam naar het verleden, maar benadrukken ook de complexe interacties tussen verschillende culturen, zoals blijkt uit de samenvoeging van hindoeïstische en boeddhistische elementen in de iconografie.
Gedetailleerde kunst en culturele uitwisseling
Wat deze vondsten zo bijzonder maakt, is de uitgebreide artistieke vaardigheid die kenmerkend was voor de Dvaravati-periode. De techniek die werd gebruikt om de gouden platen te maken, bekend als repoussé, toont de geavanceerde vaardigheden in metalen bewerking van die tijd. De gedetailleerde weergave van Boeddha en andere religieuze figuren reflecteert een diepe spirituele toewijding en een waardering voor artistieke expressie. Deze kunst was niet beperkt tot religieuze objecten, maar werd ook toegepast op alledaagse voorwerpen, wat duidt op een cultuur die schoonheid en vakmanschap hoog in het vaandel had staan.
De vondsten bij Wat Dhammachak Semaram werpen ook licht op de uitgebreide netwerken van culturele uitwisseling die bestonden in Zuidoost-Azië. De iconografie van de artefacten vertoont invloeden uit naburige regio’s, wat suggereert dat Thailand een belangrijk knooppunt was voor culturele en religieuze uitwisselingen. De vermenging van stijlen en motieven benadrukt de onderlinge verbondenheid van oude beschavingen en de beweging van ideeën, goederen en vakmensen over lange afstanden.
Het legacy van de Dvaravati-periode
De Dvaravati-periode, die zich uitstrekt van de 6e tot de 11e eeuw, is een cruciaal hoofdstuk in de geschiedenis van Zuidoost-Azië. Het legde de basis voor latere culturele en religieuze ontwikkelingen in de regio. De recente ontdekkingen bij Wat Dhammachak Semaram bieden waardevolle inzichten in deze tijd, die de verfijning en diversiteit van de Dvaravati-samenleving illustreren. De artefacten weerspiegelen een tijd waarin kunst, religie en dagelijks leven nauw met elkaar verweven waren, waardoor een erfenis werd gecreëerd die de Thaise cultuur tot op de dag van vandaag beïnvloedt.
Terwijl we dieper in het verleden duiken door deze ontdekkingen, worden we herinnerd aan de blijvende invloed van oude beschavingen op onze moderne wereld. De schatten van Wat Dhammachak Semaram nodigen ons uit om na te denken over hoe culturele uitwisseling en artistieke expressie de menselijke geschiedenis hebben gevormd. Welke andere verborgen verhalen liggen er nog onder het oppervlak, wachtend om door toekomstige generaties ontdekt te worden?
Vergelijkbare artikelen :
- Dit is de populairste babynaam ter wereld
- Dit is de meest gegeven voornaam ter wereld volgens officiële gegevens
- Hij ontdekt een 80 jaar oude familievondst dankzij een kaart getekend door zijn vader
- Fascinerende archeologische ontdekking in een Engels kerkhof
- 1400 jaar oud goud gevonden met een simpele metaaldetector
Femke Jansen is een creatieve redacteur met een passie voor entertainment en cultuur. Ze volgt de nieuwste trends in de amusementsindustrie en deelt haar inzichten op een boeiende manier.
