In Japan laat vader van twee zijn zevenjarige zoon alleen naar school gaan en ophalen

Toen ik onlangs een artikel las over het opvoeden van kinderen in Japan, werd ik onmiddellijk getroffen door hoe verschillend de opvoeding en de onderwijscultuur daar zijn vergeleken met die in mijn eigen land, de VS. De ervaring van Tim Hornyak, een Amerikaanse expat die al twintig jaar in Tokio woont, gaf me een kijkje in het leven van een ouder in Japan, iets wat me aan het denken zette over de universele uitdagingen en verrassingen van het ouderschap wereldwijd.

Navigeren door een nieuw onderwijssysteem

Tim Hornyak, vader van twee jonge kinderen van drie en zeven jaar, deelt zijn ervaring met het Japanse onderwijssysteem. Als content creator heeft hij de afgelopen jaren veel geleerd over de cultuur en de gewoonten van Japanse scholen, en zijn inzichten hebben zijn kijk op opvoeding en onderwijs veranderd. Een van de meest opvallende aspecten van zijn ervaring was de zelfstandigheid van zijn zevenjarige zoon, die dagelijks alleen naar school gaat en weer terugkomt. In veel Westerse landen zou dit ongebruikelijk zijn voor zo’n jonge leeftijd, maar in Japan is het een weerspiegeling van de zelfstandigheid en het vertrouwen dat ouders in hun kinderen hebben.

De zelfstandige reis naar school

Wat me meteen opviel, is dat Tim’s zoon van zeven jaar elke ochtend alleen naar school gaat, wat een typisch kenmerk is van de Japanse opvoedingsstijl. In veel westerse landen zou dit als te riskant worden beschouwd, maar in Japan wordt zelfstandigheid vanaf jonge leeftijd sterk aangemoedigd. Tim vertelt dat hij vaak de enige vader is die zijn zoon ophaalt van school, wat ook het verschil in betrokkenheid van ouders bij het schoolleven benadrukt.

Respect en sociale cohesie

Tim merkt op dat er in Japan veel aandacht wordt besteed aan respect en sociale cohesie binnen het schoolsysteem. Zijn dochter begroet haar leraar bijvoorbeeld met een buiging, een gebaar dat diep geworteld is in de Japanse cultuur. Dit respect komt ook tot uiting tijdens de jaarlijkse Sportdag, een belangrijke gebeurtenis die teamwork bevordert door middel van synchroon dansen en competitieve spellen, allemaal uitgevoerd met de precisie en autoriteit van een drillsergeant.

Schoonmaak als verantwoordelijkheid

Wat ik ook fascinerend vond, is het feit dat de studenten in Japan verantwoordelijk zijn voor het schoonmaken van hun klaslokalen en gemeenschappelijke ruimtes. Dit heet Osouji Jikan, of schoonmaaktijd, en het leert kinderen niet alleen verantwoordelijkheid, maar ook respect voor hun omgeving. Tim merkt op dat zijn zoon deze gewoonte zelfs mee naar huis neemt, door bijvoorbeeld tijdens het familiediner het eten zelf te serveren, wat aantoont hoe deze verantwoordelijkheid buiten de schoolmuren doorwerkt in hun dagelijks leven.

Memoriseren en uniformiteit

In het Japanse onderwijssysteem is rote learning (het mechanisch leren van feiten door herhaling) een belangrijke pijler, vanaf een jonge leeftijd. Bovendien spelen schooluniformen een belangrijke rol. De ontwerpen van deze uniformen zijn vaak geïnspireerd door militaire en nautische kleding, wat een mooie balans tussen traditie en discipline in de uitstraling van de leerlingen weerspiegelt.

Veiligheid in eenvoud

Tim merkt ook op dat de veiligheidsmaatregelen op de school van zijn zoon relatief ontspannen zijn, ondanks de lage misdaadcijfers in Japan. De focus ligt veel meer op aardbevingsvoorbereiding dan op het voorkomen van externe bedreigingen. Dit weerspiegelt de veilige omgeving in Japan en het vertrouwen dat de gemeenschap in elkaar stelt.

Een vader’s hoop

Tim’s verhaal is er een van tevredenheid over het Japanse onderwijssysteem, hoewel hij erkent dat er zeker ruimte voor verbetering is. Hij hoopt dat de waarde van aandacht en zelfdiscipline die zijn kinderen op school leren, hen zal helpen om bij te dragen aan een meer harmonieuze samenleving. Het verhaal van Tim Hornyak biedt een uniek perspectief op het Japanse schoolsysteem door de ogen van een Amerikaanse vader, en herinnert ons eraan hoe verschillend en rijk de onderwijs en opvoedpraktijken kunnen zijn, afhankelijk van de culturele context.

Vergelijkbare artikelen :

• Waarom Japanners drie keer per dag rijst eten en slank blijven
• 21-jarige en 15-jarige dochter: schoolleraren nemen ze niet serieus
• De oudste menselijke fossielen van Japan blijken helemaal geen mensen te zijn
• Door ouders verlaten: hij adopteert drie jongens en wordt de vader die hij altijd wilde zijn
• Foto van 100 babykrokodillen op vaders rug verovert het internet

Femke Jansen

Femke Jansen is een creatieve redacteur met een passie voor entertainment en cultuur. Ze volgt de nieuwste trends in de amusementsindustrie en deelt haar inzichten op een boeiende manier.