Velen van ons kennen wel iemand die tijdens het wandelen, skiën of bergbeklimmen last heeft gekregen van hoogteziekte. Het is belangrijk om te weten dat dit iedereen kan overkomen die tijd doorbrengt op grote hoogte. De voornaamste oorzaak is het gebrek aan zuurstof.
Van ongemak tot coma
Hoogteziekte openbaart zich meestal enkele uren na aankomst op hoogte. De symptomen beperken zich vaak tot hoofdpijn, misselijkheid, overgeven, oorsuizen, hartkloppingen, duizeligheid en vermoeidheid. ’s Nachts kan slapeloosheid optreden. Echter, de aandoening kan veel ernstiger worden. Op grote hoogten (4.000-5.000 meter) kan plotseling een longoedeem optreden, gekenmerkt door hoestbuien, kortademigheid en zelfs coma. Vanaf deze hoogte en nog vaker op nog grotere hoogten (5.000-5.500 meter), kan een hoogtehersenoedeem zich voordoen. Deze aandoening begint met stemmingswisselingen en gedragsproblemen, hoofdpijn, zichtproblemen of overgeven, en kan leiden tot coma en zelfs de dood. Deze signalen moeten dus serieus genomen worden.
Zijn we allemaal vatbaar?
Hoe hoger men gaat, des te groter de kans op hoogteziekte: minder dan 20% heeft er last van rond de 2.000 meter, maar meer dan 50% ervaart symptomen boven de 4.000 meter. Wat betreft wie het treft, er is geen vaste regel. Zoals Jean Pierre Herry, arts bij de Franse federatie voor bergsport en klimmen, aangeeft: “Iedereen, atleet of niet, kan last krijgen van hoogteziekte. Dit hangt af van verschillende factoren zoals vermoeidheid of mogelijke ijzertekorten. Vrouwen lijken iets vatbaarder. Kinderen zijn normaal gesproken niet meer blootgesteld dan volwassenen, maar hun zeer actieve gedrag kan leiden tot een hogere frequentie van problemen. Oudere mensen lijken minder vatbaar. Sommige mensen zijn echt gevoeliger voor hoogteziekte en kunnen symptomen ervaren al voordat ze 2.500 meter bereiken. Het is mogelijk om hypoxietests uit te voeren om deze gevoeligheid te detecteren, maar systematische screening lijkt mij overbodig.”
Hoe voorkom je het?
Om hoogteziekte te voorkomen, is het belangrijk om geleidelijk aan hogerop te gaan en te wachten tot je acclimatiseert aan de hoogte waar je verblijft, benadrukt Jean Pierre Herry: “Acclimatisatie hangt af van de hoogte. Het duurt meestal slechts twee of drie dagen, maar kan op de Everest wel 15 dagen duren. Mensen die gevoelig zijn moeten proberen te rusten tijdens de eerste twee dagen van een bergvakantie. Ze kunnen twee dagen voor vertrek een calciumkanaalblokker nemen, na overleg met hun arts.”
Wat betreft de behandeling, deze hangt af van de ernst. “De enige echt effectieve behandeling is hoogte verliezen. Een hyperbare zuurstofkamer kan symptomen voor meerdere uren verlichten, lang genoeg om af te dalen. Anders zijn er behandelingen met calciumkanaalblokkers of cortisonen,” benadrukt Dr. Herry.
In alle gevallen, respecteer de volgende contra-indicaties voordat je op hoogte verblijft:
Absolute contra-indicaties voor een verblijf op hoogte (boven de 2500 m)
- Niet-gestabiliseerde hartziekte
- Chronische ademhalingsinsufficiëntie
- Bepaalde bloedziekten
- Ernstige psychiatrische aandoeningen
Relatieve contra-indicaties voor een verblijf op hoogte (boven de 2500 m)
- Zwangerschap in het eerste en derde trimester
- Gestabiliseerde hartziekte
- Chronische bronchitis
- Kind jonger dan 18 maanden
- Ziekten die regelmatige monitoring vereisen (zoals diabetes).
- Astma uitgelokt door kou of inspanning.
- Geniet van het skiën en wandelen!
Vergelijkbare artikelen :
- Druk op de Ulnaire Zenuw: Oorzaken, Symptomen en Behandelingen Ontdekt!
- Otite Verlichten: Pijn en Symptomen Verminderen? Ontdek Hoe!
- Staaroperatie: Ontdek alles wat u moet weten over deze ingreep!
- Alarm om Honds Dolheid Uit Marokko: Autoriteiten Waarschuwen Voorzichtigheid!
- 93-jarige met het lichaam van een 40-jarige: Ontdek zijn geheim!
Jeroen Bakker is een gepassioneerd journalist met een brede interesse in maatschappelijke thema’s. Hij verdiept zich vooral in de zorgsector en schrijft over innovaties en uitdagingen binnen de gezondheidszorg.
