Druk op de Ulnaire Zenuw: Oorzaken, Symptomen en Behandelingen Ontdekt!

Wat is een beknelde ulnaire zenuw (cubitale zenuw)?

De ulnaire zenuw, of cubitale zenuw, verzorgt de innervatie van verschillende spieren in de onderarm en loopt door naar de hand. Deze zenuw is verantwoordelijk voor een deel van de motoriek van de hand en de pols, evenals het gevoel in de laatste twee vingers (ringvinger en pink). De ulnaire zenuw kan op meerdere plaatsen in het lichaam bekneld raken, maar de compressies vinden doorgaans plaats rond de elleboog en de pols. “Deze beklemming kan leiden tot zenuwpijn en resulteert in symptomen zoals tintelingen, gevoelsverlies in het betreffende zenuwgebied en krachtverlies dat de spierfunctie aantast. Dit gebrek aan spieractiviteit kan vervolgens spieratrofie veroorzaken. De ervaren hinder varieert afhankelijk van de ernst van de aandoening“, licht Dr. Vincent Salabi toe.

Symptomen: hoe weet je of de ulnaire zenuw is aangetast?

Problemen met de ulnaire zenuw, of cubitale zenuw, veroorzaken sensitieve stoornissen in de vierde en vijfde vinger van de hand (ringvinger en pink), terwijl het carpaaltunnelsyndroom de duim, wijsvinger en middelvinger treft. Ook kunnen er pijnklachten voorkomen aan de binnenkant van de onderarm. “Vaak zijn het de ligamenten en de spierfascia die de zenuw comprimeren. In uitzonderlijke gevallen kan de compressie van de zenuw veroorzaakt worden door een cyste, een vetophoping (lipoom), of zelfs een oude fractuur waarbij het litteken de zenuw kan hinderen”, benadrukt de orthopedisch chirurg.

Arm, elleboog, hand, pols, pink… wat is het traject van de pijn van de ulnaire zenuw?

De ulnaire zenuw loopt vanuit het onderste deel van de brachiale plexus, vervolgens achter de mediale epicondylus, een botuitsteeksel aan de binnenkant van de elleboog, en verloopt langs de ulnaire zijde van de onderarm richting de laatste vingers van de hand (ringvinger en pink).

Waarom opereren bij compressie van de ulnaire zenuw bij de elleboog?

De operatie voor de compressie van de ulnaire zenuw is bedoeld om de functionele hinder die de patiënt ervaart te verlichten en om de voortgang van de symptomen te voorkomen. “Het probleem is de progressieve aard van dit kanaalsyndroom. Als men het aan de tijd overlaat, zal de zenuw, die aanvankelijk slechts licht geïrriteerd was en tintelingen veroorzaakte, geleidelijk leiden tot een bijna onomkeerbaar verlies van gevoeligheid en kracht”, waarschuwt onze gesprekspartner.

Hoe de ulnaire zenuw deblokkeren en behandelen?

De chirurgie om de ulnaire zenuw te bevrijden

Er zijn verschillende technieken om de ulnaire zenuw te bevrijden. De meest voorkomende is de neurolyse met transpositie die gericht is op het bevrijden van de ulnaire zenuw op het punt van compressie: de elleboog. De orthopedisch chirurg maakt een incisie bij de elleboog ter hoogte van de zenuw, snijdt de verschillende ligamenten door en bevrijdt de zenuw over zijn gehele traject.

Vervolgens verplaatst hij de zenuw door middel van een anterieure transpositie, voor de epicondylus, om deze te stabiliseren. De in-situ neurolyse omvat deze stabilisatiestap niet. Wat betreft endoscopische neurolyse, deze laat geen littekens achter maar biedt een beperktere mogelijkheid voor het bevrijden van de zenuw.

Welke positie om de ulnaire zenuw te verlichten?

In sommige gevallen, wanneer de compressie van de ulnaire zenuw zich in een zeer vroeg stadium bevindt, kan het dragen van een orthese ’s nachts en het gebruik van ontstekingsremmers voldoende zijn om de pijn te verlichten.

Risico’s en complicaties van de chirurgie om de ulnaire zenuw te bevrijden

Zoals bij elke ingreep, omvat de bevrijdende chirurgie van de ulnaire zenuw risico’s op complicaties:

• Een risico op infectie bevorderd door roken, diabetes en andere situaties van immuundeficiëntie;
• Een hematoom dat vanzelf kan oplossen, of kan vereisen dat het opnieuw geopend wordt om het hematoom schoon te maken;
• Een risico op falen van de behandeling: dit blijft uitzonderlijk en wordt vooral waargenomen bij onvolledige technieken. In geval van instabiliteit van de ulnaire zenuw is het soms nodig om opnieuw te opereren;
• Een uiterst zeldzaam risico op zenuwbeschadiging.

“Hoe langer men wacht met opereren, hoe kleiner de kans op volledig herstel wordt. Als de patiënt alleen tintelingen heeft, is de chirurgie zeer effectief. Als echter een patiënt geopereerd wordt die al een verlies van motorische kracht vertoont, zal het herstel niet onmiddellijk zijn en soms onvolledig blijven”, waarschuwt Dr. Vincent Salabi.

Verwachte resultaten van de operatie

Het resultaat van de decompressiechirurgie hangt af van het stadium waarin de patiënt wordt behandeld. Afgezien van grote complicaties, wordt in 95 tot 100% van de gevallen verbetering bereikt. In een beginstadium met enkel tintelingen is het herstel volledig. In een meer gevorderd stadium wordt een verbetering van de symptomen waargenomen, maar het herstel is soms onvolledig.

Postoperatieve revalidatie: hoe lang voordat activiteiten hervat kunnen worden?

In het algemeen is revalidatie niet nodig. Uitzonderlijk kan de chirurg dit voorschrijven, bijvoorbeeld bij krachtsverlies in de hand om het herstel te bevorderen. Eenvoudige dagelijkse activiteiten kunnen snel worden hervat. In de praktijk moeten de verbanden om de twee dagen worden verwisseld en duurt het twee weken voordat de huid geneest. Het dragen van een sjaal wordt aanbevolen om de arm tijdens deze fase te ondersteunen.